Lawiswis ng Salita ni P. Nicanor F. Lalog II, Ika-14 ng Marso 2023
Larawan kuha ng may-akda, Ikatlong Linggo ng Kuwaresma 2019.
Ang kuwento noong Linggo ng babaeng Samaritana at ni Hesus sa balon ni Jacob ay larawan ng buhay natin na hitik sa mga palatandaan napakayaman sa kahulugan.
Tayo ang Samaritana umiigib sa tuwina banga ay dala-dala upang sumalok ng tubig na papawi sa maraming nilulunggati nauuwi sa pagiging sawi; palaging ubos, hindi sumapat upang maampat pagbuhos at pagtapon ng inigib na tubig upang matighaw maraming pagka-uhaw; palibhasa laman nitong ating banga ay mga kasalanan kaya sa katanghaliang-tapat tayo ma'y sumasalok gaya ng Samaritana upang ikubli sa mga mata ng iba ating pagkakasala.
O kay ganda marahil
katulad ng Samaritana
matagpuan sa katanghaliang
tapat itong si Hesus
pagod at naghihintay
sa ating pagdating
upang tayo ang kanyang
painumin ng mga salitang
nagbibigay buhay
at tunay na tumitighaw
sa lahat ng ating pagka-uhaw;
panalok ng Panginoon
ay sariling buhay
sa atin ay ibinigay
doon sa Krus nang
kanyang ipahayag
siya man ay nauuhaw,
isang magnanakaw
kasama niyang nakabayubay
doon din sa krus
sa kanya ay nakiinom
sa Paraiso humantong!
Itong balon ni Jacob
paalala ng matandang tipan
binigyang kaganapan ni Hesus
nang ipako siya sa krus
noon ding katanghaliang tapat
ng Biyernes Santo;
sa kanyang pagkabayubay
at pagkamatay sa krus
siya ang naging balon
at panalok ng tubig
na nagbibigay-buhay
dito na sa ating puso at
kalooban bumabalong;
kung sa bawat pagkakataon
tayo ay tutugon
sa kanya doon sa balon,
atin ding mararanasan
at malalaman na sadyang higit
at di malirip ang tubig niyang bigay
sinalok ng sariling buhay
upang tayo ay makapamuhay
ng walang hanggan! Amen.
It has been 24 hours since
Valentine's Day
and I wonder what happened
with all the flowers
not sold yesterday;
do the lovers still stay
and remain true with
all that they say
to love and behold each
other every day?
The flowers declare
what the hearts convey
but too often they are so
lovely beyond compare
when love is not that easy
because in reality,
love is difficult, even painful
that most likely I would
dare say that a loving heart
is more of thorns than of blooms.
A loving heart is first of all
a listening heart;
a heart that listens in silence,
a heart that hears and feels
the silent screams and cries
of a beloved;
many times in life,
when our hearts are tired and weary,
saddled with burdens so heavy,
the most lovely company to have
is a listening heart
where words do not matter
because what we bear are too painful
to bare; just a warm, loving heart
that listens and cares is more than enough.
A loving heart is a heart that sings.
Have you noticed
the loveliest love songs
are those that speak
of a love lost,
of a love that did not end
happily ever after,
a love hoping against hope
that someday would be
redeemed , if not here, even beyond?
A loving heart is able to sing
only when that heart is scarred
for not being loved in return,
of being disappointed,
even betrayed,
of losing
because a heart that continues to love
in darkness and pains
is the one that truly loves,
creating harmony and melodies,
a song or a poem
that ease and soothe
the many hearts hurting.
When a heart listens in silence
and sings amidst the pain,
then the heart celebrates
in finding love in what is true
and in what is good,
in self-sacrifice and
in self-giving;
only the ones who dare
to love even in pain of losing
one's self can celebrate
because in the end,
love prevails,
love triumphs;
that is why we have
Valentine's day -
a celebration of
how lovers of God and
lovers of fellowmen
overcame death
in giving their hearts,
their very selves.
Not just flowers
and chocolates.
Lawiswis ng Salita ni P. Nicanor F. Lalog II, Ika-29 ng Disyembre 2022
*Isang tula bunsod ng nakatutuwa na awitin ng Mayonnaise.
Sino ka nga ba, Jopay?
Ako ay nakikisabay,
nakikibagay sa sayaw at ingay
pero pramis,
ang sarap sumakay
sa awit sa iyo ay alay!
Jopay,
gusto ko rin umuwi sa bahay
simpleng buhay
hawak lang pamaypay
sabay kaway kaway
maski kaaway!
Kung sino ka man, Jopay,
totoo sabi nila sa iyo:
minsan masarap umalis
sa tunay na mundo,
walang gulo -
pero wala ding tao!
Kaya kung ako sa iyo,
Jopay, kakanta na lang ako
sabay sayaw:
spaghetti pababa
spaghetti pataas
ganyan ang buhay, Jopay,
isang magandang sayaw
lalo na kung iyong kasabay
mahal sa buhay
mga kaibigan
hindi ka iiwan
maski kelan.
Mayroon tayong
isang kasabay
sa sayaw ng buhay, Jopay:
tunay ka kaibigan
huwag lang siya ang mawawala
tiyak ika'y matutuwa
sa hapis at lungkot
hirap at dusa
hindi mo alintana
mga ito'y nalampasan mo na
siya palagi mong kasama
hanggang sa bahay ng Ama!
Pasensiya ka na, Jopay
ako ma'y walang kasama
at kausap dito sa bahay
sa mundong magulo;
naisip ko lang tumula para sa iyo
at sa mga kagaya mo
palaging masaya sa paningin
pero maraming kinikimkim
saloobin at pasanin
kaya isang taus-pusong panalangin
aking alay sa inyo,
para lumigaya kayo!
*We have no intentions of infringing into the copyrights of this music and its uploader except to share its beauty and listening pleasure.
Quiet Storm by Fr. Nicanor F. Lalog II, 11 May 2021
Photo by Dr. Mylene A. Santos, MD, April 2021 at Rhode Island.
I have always been wondering
how would it be when suddenly one morning
we realize COVID-19 is gone
what song shall we sing
as we dance, celebrating its leaving
and our coming out again?
Whom shall I first see
to visit, hug and kiss
telling them how I terribly missed them
in all those months of quarantine
how my heart deep within was longing
to hear them speaking and laughing, and crying.
It would be so joyous but also
sorrowful and painful as we proceed next
to our loved one's final resting place
to offer flowers and tribute
telling them again
how we love and sorely miss them.
While waiting for that new dawning
amid this prolonged quarantine
let's keep living one moment at a time
loving and caring, smiling and forgiving
everyone is awaiting something good
may still happen amid this COVID-19.
Quiet Storm by Fr. Nicanor F. Lalog II, 11 October 2020
Photo by Ms. Anne Ramos, Good Friday “motororized procession” of Santo Entierro in our Parish during COVID-19, 10 April 2020.
Lately I have noticed
since month of August
when we have a spike of the virus
I have felt heavy and serious
as Sundays have become
more like a Good Friday
with the streets and church seats
both empty; nobody seems to be happy
or Sundays have become more lazy?
How I miss the people I always see
wondering if they are safe and healthy
or maybe so wary just like me.
Sometimes I still feel
how everything is surreal
will I make it to next year
enjoying life without fear?
I have been wondering
if the Lord is still hanging
or have they crucified him again?
Life in the midst of COVID-19
has become more challenging
listening to silence so deafening
when God does not seem to be caring;
but, deep within
there is that calming
during Good Friday
that Easter Sunday
is surely coming:
keep on believing, keep on praying
if Sundays look like a Good Friday
this may only mean one thing, that
Jesus is with us suffering COVID-19!
Quiet Storm by Fr. Nicanor F. Lalog II, 02 October 2020
Photo by author, resthouse in Silang, Cavite, 22 September 2020.
Methinks the saddest thing of this pandemic
is not in the restrictions it had imposed on us
from social distancing to other methods of quarantine
but more on the restrictions we have within
when we can be more loving and kind with others
then still choose to be harsh and brash.
We wash our hands to be clean
but the virus of sin clings deeper than skin
when forgiving or apologizing
can wash away that sting
of any guilty feeling within.
Even if we have to maintain social distancing
it does not mean we have to be apart;
it would be wonderful and most amazing
to everyone's part if we can let our hearts
sing the feelings deep inside like
"I love you, I miss you, I care for you"
than wring all the aching
and sufferings we are enduring.
Lastly, always put on your masks
for everyone's safety
but let us trust and bask
in the warmth of our humanity
to keep our sanity.
In this time of COVID-19
when death is no longer lurking
but closing into our very being,
let us be more of feeling than of thinking,
loving and caring, affirming each other
enjoying life together.
Photo by author, antique door of a resthouse in Silang, Cavite, 22 September 2020.
Lawiswis ng Salita ni P. Nicanor F. Lalog II, Ika-11 ng Hulyo 2020
Kaya pala himpapawirin nagdilim
bandang alas-tres pa man din
oras ng kanilang patayin
doon sa Krus nakabitin
si Hesus na Panginoon natin
nang kanyang sabihin
katotohanang hindi maatim
ng mga tao na ang puso ay ubod ng itim.
Bandang hapon ko na rin napagtagni-tagni
pangyayari bago magtanghali
nasunog matandang simbahan
ng Sto. Niño sa Pandacan
kabila ng Malacañang:
hindi ba nabuwang Haring Herodes
nang marinig niya balitang sumilang
Banal na Sanggol kaya mga bata pinagpapaslang?
Hindi ko nga malaman
sino nga ba aking tatangisan ---
apatnaput-dalawang binawian ng buhay
nitong COVID-19 na tunay na kalaban
o mga Kapamilya na tinanggihan kanilang
prangkisa ng mga hunghang
na tuta at alepores ng bagong Herodes
na walang malay gawin kungdi lahat ay patayin.
Bayan kong ginigiliw
bakit nga ba kung minsan
ang hirap mong mahalin?
Hindi mo pansin panloloko
ng mga matsing?
Aking dalangin
sana ikaw ay magising
o mahimasmasan iyong pagkalasing!
Matatala sa ating kasaysayan
pangalawang Biyernes Santo sa taong ito
ang ika-sampu ng Hulyo, dalawang libo dalawampu;
pinagluluksa natin hindi lamang
pagpatay sa prangkisa ng ating Kapamilya
kungdi pati na rin pagyurak sa ating dangal bilang tao
maging sa mga sandigan ng ating sambayanan.
Umasa at mananalig tayo kay Kristo
sa pagsapit ng Pasko ng Pagkabuhay;
bagaman ito'y natatagalan, hindi kailanman
natalo ng kadiliman ang liwanag,
o ng kasinungalingan ang katotohanan,
kung tayo ay lilingon sa slogan noon:
"Ako ang simula" ng pagbabago
dahil kung tinalo nila tayo kahapon sa boto,
bukas talo sila sa ating boto!
Lawiswis ng Salita ni P. Nicanor F. Lalog II, Ika-23 ng Hunyo 2020
Larawan kuha ng may-akda sa Marcos Highway pababa ng Baguio, 2019.
Isang kasabihang
ating kinalakhan
at pinananaligan
dahil sa katotohan:
"Nasa Diyos ang awa,
nasa tao ang gawa."
Sa paglipas ng panahon
napansin ko na mayrooon
tila kulang, hindi sang-ayon
tuon at tugon sa nilalayon
nitong kasabihang kinamulatan noon
na kailangang liwanagin ngayon.
Larawan kuha ng may-akda, Katedral ng Malolos, 2019.
Paano kung ang tao
gumawa nang gumawa
sa buong pag-asa
sa kanya ang Diyos ay maaawa
gayong kanyang mga ginagawa
hindi naman sang-ayon ang Bathala?
Kay rami nang binuhos na panahon
lakas at talino ngunit hindi nagkagayon
planong nilalayon
kaya luhaang bubulong
luluhod at didipa sa Panginoon
tapunan siya ng awa sa madaling panahon.
Larawan kuha ng may-akda, Tam-Awan, Baguio City, 2019.
Hindi maikakaila
walang hindi magagawa
ang Mabathalang Awa ng Diyos
ngunit ito nga iyong hindi nating alintana
sa marami nating ginawa
ang Diyos ay nabale-wala.
Kaya nga hindi ba dapat
bago pa man tao ay gumawa
sa Diyos maunang humingi ng Kanyang awa
upang mabatid ano ibig Niyang ipagawa?
Ito ang diwa nitong ating kasabihan kung saan nauuna
tuwina "nasa Diyos ang awa", saka pa lamang "nasa tao ang gawa"!
Lawiswis ng Salita ni P. Nicanor F. Lalog II, Ika-03 ng Hunyo 2020
Larawan kuha ni G. Raffy Tima ng GMA-7News, 02 Hunyo 2020.
Nakapanlulumo, napakasakit
dibdib ko'y nagsisikip
sa sobrang hirap at pasakit
sinapit marami nating kapatid
dahil sa makitid na pag-iisip
nitong mga namumuno sa atin;
Niluwagan ang quarantine
mga mall at tanggapan pinabuksan
upang ekonomiya ay buhayin,
pananalapi ay paikutin.
Bukod tanging pinahalagahan
kayamanang napawalan sa lockdown
kanilang tingin nasa salaping kikitain
sadyang tinalikuran pampublikong sasakyan,
hirap ng mga mamamayan, wala silang pakialam.
Ni hindi sila naantig sa mga tanawin
at nang makarating na sa kanilang pandinig
napakaraming daing at hinaing
sa halip na unawain,
mga sisi at kasalanan sa kanila pa ibinaling!
Ano nga bang katauhan mayroon
mga namumuno na puro mga damuho?
Mga manhid at hindi na naaantig
sa pintig ng pulso ng bayan?
Hindi man nila naranasan
at marahil kailanma'y di pagdaraanan
mga hirap na tinitiis ng karamihang mamamayan
wala ba silang kamalayan ng malaking
kaibhan ng hirap at kaginhawahan?
O marahil naisangla na kanilang mga kaluluwa?
Larawan kuha ni G. Raffy Tima ng GMA-7 News, 02 Hunyo 2020.
Noong Linggo ng hapon,
dalawang kabataang dalaga nagsimba
kaya ako'y nagalak nang makita silang kasama;
pagkaraan ng Ama Namin, nahilo at nagdilim
paningin ng isa hanggang himatayin.
Nang aking tanungin baka siya ay gutom
o mayroong iniindang karamdaman,
aking nalaman dalawang kilometro
kanilang nilakad sa kainitan
makapagdiwang lamang sila muli sa Simbahan
na hanggang ngayon ayaw pabuksan
sa kabila ng kahalagahan ng espiritwal na pangangailangan.
Kaya nga napakalaking kahangalan
itong ating nasasaksihan sa gitna ng ating kahirapan
mga pinuno at upisyal kay raming pinag-aralan,
makapangyarihan at karamihan ay nakaririwasa
ngunit katauha'y nakalublob sa pusali ng kapalaluan;
mga batas dapat nilang ipatupad, kanilang niyurakan
walang iningatan kungdi kanilang pangalan;
mga tindahan at tanggapan pinabuksan,
wala namang mga pampublikong sasakyan,
malamang sila'y nagkahawahan sa katangahan
o mayroong ibang pinangingilagan at kinatatakutan
maliban sa mabangis na virus mula sa Wuhan?
Sana'y dumating ang panahon
muling maalala ng mga damuhong namumuno ngayon
mayroong Diyos sa atin ay hahatol
dahil siya lamang ang Panginoon at Hukom.
Hindi na ako nagtataka
ekonomiya kanilang pinahahalagahan
kapwa tao'y kinalilimutan, tinatalikuran
mga bahay-dalanginan ayaw nilang mabuksan
dahil walang pitak sa kanilang kalooban
Diyos na makapangyarihan
kaya naman mukha Niya ay hindi nila mabanaagan
lalo na sa mga kapwa na aba at nahihirapan.
Larawan kuha ni G. Raffy Tima ng GMA-7 News, 02 Hunyo 2020.
Lawiswis ng Salita ni P. Nicanor F. Lalog II, Ika-29 ng Mayo 2020
Sa gitna ng aking pananalangin
minsa'y sumagi kung maari
itong alaala o gunita ay himayin
upang tukuyin at tuntunin
kailan nga ba nagsimula
tayo natutong manalig at sumandig
sa Panginoong Diyos natin?
Napaka-hirap alamin
simula ng pananampalataya natin
ngunit marahil kung ating tutuusin
bago ang lahat ay nalaman natin
unang naranasan higit sa lahat ay ang pag-ibig.
Ang Diyos ay pag-ibig
at kaya tayo nakapagmamahal
ay dahil una Niya tayong minahal;
kaya nga pag-ibig ang suma total
ng lahat ng pag-iral sapagkat
ito rin ang wika at salita ng Diyos
nang lahat ay kanyang likhain.
Bago nabuo kamalayan natin,
naroon muna karanasan ng pag-ibig
na siyang unang pintig sa atin ay umantig
sa sinapupunan ng ating ina
hanggang tayo ay isilang niya at lumago sa ating pamilya.
Bago tayo maniwala
nauna muna tayong minahal
kaya tayo ay nakapagmahal
at saka nanampalataya;
kung mahihimay man na parang hibla
ng isang tela itong ating buhay
natitiyak ko na sa bawat isa
ang tanging matitira
na panghahawakan niya
ay yaong huling sinulid
na hindi na kayang mapatid
sa atin nagdurugtong, naghahatid bilang magkakapatid.
Kaya palagi po ninyong ipabatid,
Panginoong Diyos ng pag-ibig
sa mga isipan naming makikitid at makalimutin
mga pagkakataon ng iyong bumabalong na pagmamahal
kailan ma'y hindi masasaid
habang bumubuhos sa bawat isa sa amin;
huwag namin itong sarilinin o ipunin
bagkus ipamahagi, ipadama sa kapwa namin.
Itong pag-ibig na ipinadama sa amin
ang siyang maaasahang katibayan
nagpapatunay mayroong Diyos na buhay at umiiral
na sa atin ay dumatal bago ang lahat, sa Kanyang pagmamahal.
lordmychef.com 