Lawiswis ng Salita ni P. Nicanor F. Lalog II, Ika-27 ng Agosto 2025
Larawan mula sa Philstar.com, 2019.
Mayroon pa bang biyaheng EDSA na patungong kalayaan karangalan kaisahan kaayusan at kaunlaran para sa sambayanan at hindi ng iilan?
Mayroon pa bang biyaheng EDSA marangal ang kalsada puno ng pangarap mabuting adhika hindi ng makakapal na usok na nakakasulasok parang bangungot hindi makagalaw ayaw nang umusad dahil sa makikitid na isipan at pananaw nabulok at nalugmok sa karumihan at kaguluhan dahil sa pagkagahaman sa salapi at kapangyarihan? Nasaan na mga kagaya nina Cory Aquino at Butz Aquino, Joker Arroyo at Rene Saguisag na laang mag-alay ng sarili sa bayan? Wala na bang an officer and a gentleman ang militar tulad ni Gen. Fidel Ramos? Wala na rin yata ang katulad ni Jaime Cardinal Sin na nanindigan bilang mabuti at matapang na pastol noon di tulad ngayon mga obispo at pari walang kibo dahil abala sa mga pista na ang mga hermano at hermana mga pulitiko sa pangunguna ng governor at mga contractor!
Larawan mula sa Philstar.com 2019.
Mayroon pa bang magbibiyahe sa EDSA dahil ibig ko pa ring sumama; higit pa sa lunan itong EDSA na kanlungan at duyan ng ating makabagong kasaysayan dapat panatilihin sa ating puso at kalooban pagsumakitan pa ring makamtan tunay na kalayaan mula sa kasamaan upang malayang magawa makabubuti sa karamihan sa sama-samang pagtutulungan hindi nang paglalamangan dahil ang higit na katotohanan ang EDSA ang sambayanan na sawimpalad ay palaging kinakalimutan, tinatalikuran nating lahat na mga mamamayan kaya magulung-magulo.
Larawan mula sa wikipedia.org.
Aming Ama sa langit ikaw ang Diyos ng kasaysayan wala kang niloloob kungdi aming kabutihan; aming dalangin ituro sa amin ang daan pabalik sa EDSA maski dahan-dahan tangan tangan Krus ni Kristo kaisa ang Mahal na Inang Maria. Amen.
Lawiswis ng Salita ni P. Nicanor F. Lalog II, Ika-27 ng Pebrero 2025
Larawan kuha ni G. Lorenzo Atienza, detalye ng dulong kaliwa na bahagi ng stained glass sa National Shrine ng Fatima, Valenzuela City na nagsasaad ng EDSA People Power, 25 Pebrero 2025.
Hinding hindi mabubura ninuman ang makasaysayang People Power Revolution ng Pebrero 1986. Ito ay kung hindi natin malilimutan at higit sa lahat kung ating lilinangin mga aral ng kauna-unahang mapayapang pag-aaklas sa buong mundo.
Katulad ng kalsadang EDSA na sagisag ngayon ng nabubulok nating bayan, malaki pa rin ang pag-asa na maaayos at mapatatatag ang diwa ng People Power 1986.
Kaya sa diwa nito, tama lamang at ipinag-adya na rin siguro ng Diyos na mayroong pasok ang mga tanggapan at paaralan tuwing Pebrero 25 mula noong isang taon sa ilalim ng Administrasyong BBM.
Bagaman ako ay nalungkot na hindi ito ginawang piyesta upisyal ng Pangulo, higit kong naunawaan kahapon ang magandang pagkakataon ibinigay pa nga ni BBM sa atin para sa EDSA 1986.
Nasobrahan tayo ng mga pagdiriwang noong sariwa pa ang EDSA 1986 hanggang sa naging palasak na lamang ito dahil sa pangingibabaw ng mga kasiyahan at mga kaartehan ng mga sumunod na taon. Sa isang banda, ang sarap ng EDSA Anniversary noong nakaupo pa si Tita Cory – yugyugan magdamag doon sa kanto ng EDSA at Ortigas.
At pagkatapos, lawa na.Logtu ng konti, sokpadoodle na sa otra kinabukasan.
Ano nangyari? Wala.
At ganun na lang ang EDSA Anniversaries nang mga sumunod na taon na mismo tayong mga beterano ay napagod na rin sa kawalan ng saysay ng mga programa at higit sa lahat, ng pagtataksil ng maraming pinuno noon na ipinaglaban, ipinagtanggol natin noon na iyon pala ay katulad lang din ng mga pinatalsik noong 1986.
Larawan kuha ni Pete Reyes kina Sr. Porfiria “Pingping” Ocariza (+) at Sr. Teresita Burias nananalangin upang pigilan mga kawal sasalakay sana noon sa mga rebelde sa Kampo Crame noong People Power 1986.
Pebrero 21 ng gabi ay nasa Aristocrat Restaurant kami sa kanto ng Quezon Ave. at EDSA para sa final deliberation ng mga hurado sa kauna-unahang USTetika Literary Contest ng Varsitarian ng UST.
Proyekto ng co-staffer namin at kaibigan na si G. Vim Nadera ang USTetika na mula sa salitang “aesthetic”. Bantog na guro at makata ngayon si Vim. Tuwang-tuwa ako noon na sinama niya ako hindi lamang para kumain at gumimik pagkatapos kungdi makadaupang-palad mga bigating pangalan sa panitikan tulad ng mga makata na sina Cirilo Bautista, Bienvenido Lumbrera, Alfredo Navarro Salanga na tunay ngang heavyweight, ang propesora naming si Ophelia Dimalanta na pangunahing babaeng-makata sa wikang Ingles at marami pang iba.
Nang malapit nang matapos ang pulong, binulungan kami ni Gng. Jesselyn Dela Cruz na umuwi na raw kami kaagad sabi ni Sir Felix Bautista na aming Publications Director sa Varsitarian at tagapagsalita noon ni Cardinal Sin. Malabo ang mga kuwento maliban sa kumalas na raw noon sina Enrile at Ramos kay Marcos. Yun lang. Baka raw magkagulo.
Siyempre, mga kabataang typical, wala kaming balak sumunod sa utos sa amin hanggang sa magulat kami nang aming baybayin ang Timog at Morato naghahanap ng club na sarado halos lahat habang dagsa mga sasakyan sa mga gasolinahan.
Hindi kami nabagabag kasi full tank ang kotse ng tatay ko noon kaya uminom pa rin kami nina Vim kina Dwight sa Sampaloc at saka umuwi. Kinabukasan pagkagising ko, araw ng Linggo, February 22, di ko malaman kung ako ay lasing sa mga balitang pinag-uusapan at napapakinggan sa radyo. Birthday noon ng kapatid kong si Meg na second year college sa UST gaya ko na graduating na. Kinabukasan ng Lunes, sumama kami ni Meg sa mga kababaryo namin sakay ngnisang trak papuntang EDSA para sumama sa People Power.
Mula sa wikipedia.org.
Dumating kami ni Meg at mga kasama sa EDSA bandang hapon. Parang sasabog sa tuwa aking dibdib na tila ako ay nanlalamig, naiiyak sa tuwa sa aking nakita: sarado EDSA-Cubao ilalim at puno ng mga tao hanggang sa abot-tanaw!
Ang saya-saya!
Walang bad trip noon! Peace man ang atmosphere. Dala namin ay mga pakwan para sa mga kawal. Doon kami pumuwesto sa gate ng Crame sa Santolan na Boni Serrano ngayon dahil kulang daw ang bantay doon.
Kinagabihan, dumating ang balita na baka raw kami salakayin ng mga tangke mula Malakanyang via Sta. Mesa direcho pa-Santolan. Tinipon kami ng mga law students ng UP at kinausap, binigyan ng numero sa telepono na maari naming tawagan kapag daw nagkadamputan.
Hala! Hinila ko sa tabi ko si Meg. Wag ka kako lalayo sa akin at naisip ko agad Daddy ko sa bahay. Mas takot ako sa kanyang galit kesa sa mga tangke ni Macoy!
Larawan kuha ni G. Boy Cabrido, pagkakamayan ng mga kawal at mga madre at pari sa EDSA noong People Power Revolution ng 1986.
Sa pagkaka-alala ko, walang natakot sa amin. Walang umatras habang pasa pasa kami ng bolpen at papel para nga sa mga numero na tatawagang mga abogado kapag kami nakulong.
Noon ko narinig biglang nagsalita at lumapit sa isang law student kapitbahay namin na suki ng mommy ko sa tindahan, si Mr. Tiongson.
Hindi ko matandaan pangalan niya pero kaibigan siya ng lola ko. Maginoong maginoo. Respetado sa aming barangay. Negosyante na gumagawa ng mga plastic art sa mga jeep na pampasahero noon. Palagi niya ako sinasama at ng mga anak niya sa pagbibisikleta sa mga looban ng Bocaue, Sta. Maria, at Marilao sa Bulacan noon.
Makisig at matipuno si Mr. Tiongson. Six footer siguro. Naka-salamin medyo kalbo ng konti pero balbas sarado. At malaki ang boses. Sabi ng lola ko, dati raw Huk na naging NPA si Mr. Tiongson pero tumiwalag na.
Sa gitna ng dilim ng gabi sa isang kalye sa Santolan, ito ang sinabi ni Mr. Tiongson sa mga taga-UP Law na tumayong mga namumuno sa amin sa kalyeng iyon: “ako na ang lulugar sa unahan. Laban namin ito na hindi na dapat umabot pa sa ganito kung kami ay nanindigan noon.”
Humanga ako sa mama lalo noon. Pero hindi ko naunawaan sinabi niya hanggang kahapon na lamang nang pumasok ako bilang chaplain dito sa Our Lady of Fatima University sa Valenzuela.
Larawan kuha ni G. Lorenzo Atienza, ang Canonically Crowned National Pilgrim Image of Fatima na tinanghal nina Ramos noon sa EDSA 1986 na nasa pangangalaga ngayon ng National Shrine of Fatima sa Valenzuela, 25 Pebrero 2025.
Bago ako magmisa sa aming kapilya kahapon habang nagdarasal, parang kislap ng liwanag na dumatal sa aking kamalayan mga sinabi ni Mr. Tiongson noong 1986 sa Santolan: hindi pa tapos ang laban ng EDSA 1986.
Laban natin ito. Kumupas man ito, bumaligtad at nagtaksil ang ilan, laban nating lahat ito na dapat ipagpatuloy, linangin at palalimin. Higit sa lahat, dalisayin sa panalangin dahil kulang ang EDSA 1986 kung wala sina Jesu-Kristo at kanyang Mahal na Ina, ang Birhen ng Fatima. Mula sa karanasan ni Mr. Tiongson na kapitbahay namin noon, hindi ko papayagan manghinayang ako sa huli na tinalikuran ko ang EDSA 1986 kaya balang araw ay malagay sa peligro mga susunod na saling-lahi.
Kahapon din ang unang guning-taon ng pagkaka-korona sa National Pilgrim Image ng Fatima na siyang imahen na tinanghal nina Ramos noong People Power sa EDSA ng 1986! Narito sa National Shrine of Fatima sa Valenzuela ang naturang imahen mula pa noong ika-17 ng Oktubre 1999, sa loob ng isang munting kapilya na maaring puntahan ng mga deboto at peregrino.
Tama lang mayroong pasok sa upisina at mga paaralan tuwing Pebrero 25 upang higit nating mapagnilayan muli ang diwa ng EDSA 1986, maisalaysay sa mga bata upang ipaunawa sa kanila ang kahalagahan at kahulugan ng tunay na kalayaan na batay sa pagtitiwala sa Diyos.
Hindi mabubura ang EDSA 1986 sa ating kasaysayan kung ipagpapatuloy natin ang kuwento at adhikain nito hanggang sa tayo ay magkaisa muli bilang sambayanan at mga alagad ni Kristo – kasama ni Maria, ang Birhen ng Fatima.
Larawan kuha ni Ka Ruben, bagong stained glass ng National Shrine of Fatima sa Valenzuela, Oktubre 2024; makikita sa dulong bahagi sa kaliwa ilang tagpo sa EDSA 1986.
Lawiswis ng Salita ni P. Nicanor F. Lalog II, Ika-25 ng Pebrero 2025
Larawan mula sa wikipedia.org.
Hindi maikakaila ang mahalagang papel ng Simbahang Katolika sa tagumpay ng People Power 1986 na sinasagisag ng National Shrine of Mary, Queen of Peace mismo sa kanto ng EDSA at Ortigas Avenue kung saan pinigilan ng mga madre, pari, seminarista at layko ang mga sundalong sasalakay sana noon sa mga “rebeldeng” nasa Kampo Crame.
Sa gitna ng maraming pagbabago sa pag-usbong ng maraming matatayog na gusali, nananatiling paalala ang dambanang ito ng katotohanang wala tayong magagawa sa buhay natin kung nakahiwalay tayo sa Diyos sa pamamagitan ni Kristo Hesus kasama ang kanyang Ina na si Maria (Juan 15:5).
Nguni’t ipinahihiwatig din ng simbahang ito ang malaking bugtong sa ating panahon ngayon, kung ano na ang nangyari sa diwa ng EDSA 1986 na tila sa paglipas ng panahon ay unti-unti nang nalilimutan ng marami? Tingnang kung paano sa ngayon ang EDSA ang tanda ng lahat ng magulo at mali sa ating bayan, taliwas sa dating ningning at karangalan nito. Higit sa lahat, kay laking kabalintunaan ng ating kasalukuyan na ang mga pinatalsik ng EDSA noon ay hindi lang basta nakabalik ngayon kungdi sila pang muli ang namumuno, muling nananahan mismo sa palasyo ng Malacanang!
Larawan ni Jaime Cardinal Sin sa Villa San Miguel, 23 Pebrero 1986, kuha ni Alex Bowi/Getty Images.
Anyare? Kung paanong naging mahalaga ang papel ng Simbahang Katolika noon sa tagumpay ng People Power 1986, pagkalipas ng halos apat na dekada ay masasabi ring malaki ang kinalaman ng mga pari at obispo sa pagkupas at pananamlay ng diwa ng EDSA sa ngayon.
At taliwas sa larawan ng EDSA Shrine ang ating makikita sa ngayon ay ang pagkalango ng maraming mga obispo at pari sa kapangyarihan ng pulitika mula noong Pebrero 1986.
Wala nang nakasunod sa yapak ng karunungan at kabutihan ng yumaong Cardinal Sin na masasabi nating hindi namulitika at lalong hindi pulitiko noong 1986. Isang tunay na pastol ng kanyang mga kawan, inihatid ni Cardinal Sin tayo noon sa mayamang pastulan at malinis na batisan ika nga. Kung hindi sa kanyang panawagan sa Radyo Veritas noong gabi ng Pebrero 21, 1986, napulbos na marahil ang Kampo Aguinaldo at Krame, hindi na naging Pangulo si Tabako at umigsi buhay ng alamat na si Enrile.
Maraming pari at obispo iba nakita sa pakikibaka noon ni Cardinal Sin. Nakaligtaan nilang tularan ang buhay-panalangin (prayer life) ni Cardinal Sin na siyang bukal ng kanyang kabanalan o, kung di kayo papayag ay espiritualidad. Sa kabila ng maraming kontrobersiya sa kanyang mga sinasabi noon, isang mababanaagan palagi sa kanya ang malinaw na tanda ng buhay na pananalangin. Mayroon siyang prayer life kaya mayroon din siyang kababaang-loob at malasakit sa maliliit.
Maliban sa ilang natitira pang katulad ni Cardinal Sin, maraming obispo at pari ngayon ang sampay-bakod o amuyong sa mga pulitiko at mayayaman. Marami sa kanila mga TH na social climber nagkukunwaring “social activist” na puro burgis ang kasama pati asta at salita.
Larawan kuha ni Pete Reyes kina Sr. Porfiria “Pingping” Ocariza (+) at Sr. Teresita Burias nananalangin upang pigilan mga kawal sasalakay sana noon sa mga rebelde sa Kampo Crame noong People Power 1986.
Kung noong EDSA ay tanda ng kanilang paglilingkod at kawang-gawa ang kanilang mga sutana na sumasagisag sa kanilang kaisahan sa Panginoong Jesu-Kristo, maraming mga obispo at pari ngayon dinurungisan kanilang habito na naging pasaporte palapit sa mga mayayaman at makapangyarihan.
Nakakalungkot ang maraming obispo at pari na nagsisiksikan sa pagmimisa para sa ilang mayayaman habang napakaraming maliliit na ni hindi mabasbasan kanilang mga yumao, ni hindi madalaw para dasalan mga may sakit. Minsang magkawang-gawa, naka-Facebook naman!
Ang pinakanakakasuka sa lahat na tiyak taliwas sa diwa ng EDSA 1986 ay ang mga obispo at pari na sunud-sunuran sa mga mayayaman at makapangyarihan. Nawala na ang kredibilidad ng mga kaparian na taglay noon ni Cardinal Sin dahil alam na alam ng mga pulitiko at mayayaman ang kahinaan ng mga obispo at pari – kuwarta, kuwalta, salapi at pera. Kitang-kita ito sa mga kasalan at lamayan. Maski sa tolda, magmimisa mga obispo at maraming pari para sa anibersaryo ng gasolinahan, sisindihan mga Christmas lights ng kanilang tindahan, magtutulak ng wheelchair ng milyunaryong lumpo, at iiwanan mga parokya maski Linggo para makimisa sa libing ng yumaong donya o don. Istambayan ay Starbucks, tanghalian sa lahat ng eat-all-you-can at bakasyon sa abroad, first class pa sa eroplano sagot ng mayayaman at pulitiko. Nasaan diwa ng EDSA? Wala! Nilamon at tinabunan ng buhol buhol na trapik ang EDSA!
Noon sa EDSA 1986, humingi ng tulong sa mayayaman para sa mga kawal at mga tao pero ngayon, hindi na nahihiya mga obispo at pari ipasagot sa governor at mayor kanilang mga party at outing. Hindi lang donasyon sa mga pagawain sa parokya hinihingi nila kungdi mga sariling pagawain sa bahay at sasakyan.
Nakakahiya. Nakakapanlumo.
Larawan ni Linglong Ortiz, 23 Pebrero 1986.
Kung paanong ang mga pari at obispo ang naging malaking bahagi ng tagumpay ng EDSA People Power noong Pebrero 1986, sila ngayon ang isang malaking dahilan sa pagkawasak ng diwa nito. Hindi na madama ng mga maliliit kanilang mga pastol na nanginginain sa mga handaan, iniwanan mga maralita sa kanilang kariton.
Nawa makita muli naming mga pari at obispo ang malaking estatwa ni Maria, ang Reyna ng Kapayapaan doon sa bubong ng simbahan sa EDSA at matanto rin paanong nanatili si Maria malapit sa Anak niyang si Jesus at sa mga tulad niyang anawim, mga maliliit. Hindi sa panig ng mga mayayaman at makapangyarihan.
Pansinin na habang tumatagal ang EDSA, tila nawawala na pagkakaisa natin sa Diyos kay Kristo kasama ang kanyang Ina na si Maria na dapat sana ay pangunahan ng mga obispo at pari. Iyon ang diwa ng EDSA noon na hindi ko makita ngayon. Pansin din ba ninyo?
The Lord Is My Chef Daily Recipe for the Souyl by Fr. Nicanor F. Lalog II Tuesday, Seventh Week in Ordinary Time, Year I, 25 February 2025 Sirach 2:1-11 ><))))*> + ><))))*> + ><))))*> Mark 9:30-37
Photo by Pete Reyes, Sr. Porfiria “Pingping” Ocariza (+) and Sr. Teresita Burias praying the rosary to protect mutineers during the EDSA People Power Revolt in February 1986..
Praise and glory to you, God our Father for the gift of EDSA People Power Revolution that peacefully ended this day 39 years ago; your words in today's first reading are so true:
Compassionate and merciful is the Lord; he forgives sins, he saves in time of trouble and he is a protector to all who seek him in truth (Sirach 2:11).
But what happened after 1986 at EDSA? We have forgotten, Father everything! We have turned away from you, refusing to stand for justice, evading trials and difficulties; we have become impatient in times of "crushing misfortune"; worst of all, we have stopped trusting you unlike those five days of EDSA.
How sad in the years that followed after 1986, we "argued" along the way like your disciples on "who is the greatest among us" until the unexpected happened when a monster came to power calling you "stupid" as he spewed indecencies and murder from his mouth until suddenly, the ones we kicked out are back, now denigrating the significance of EDSA 1986.
Photo by Linglong Ortiz, 23 February 1986.
Help us learn anew the lessons of EDSA 1986; let us return to you and continue the revolution in our hearts; like the psalmist in today's responsorial psalm, may we "commit our lives to you, Lord" for you will surely help us like in EDSA 1986. Amen.
Lawiswis ng Salita ni P. Nicanor F. Lalog II, Ika-24 ng Pebrero 2025
Mula sa Pinterest.
Kay ganda ng serye ng ating mga unang pagbasa sa Banal na Misa ngayong huling linggo bago magsimula ang Kuwaresma sa Miyerkules ng Abo ika-lima ng Marso 2025.
Napapanahon ang mga pagbasang ito mula sa Aklat ng Ecclesiastico ngayong binubura sa kamalayan natin ang mahalagang yugto ng ating kasaysayan, ang EDSA Revolution ng 1986.
Tamang-tama din ang mga naturang pagbasa sa gitna ng mga balita ng mga pagmamalabis ng maraming nasa kapangyarihan di lamang sa pamahalaan at lipunan kungdi pati na rin ng mga pari at obispo natin sa simbahan. Kung sa bagay, matagal nang usapin mga iyan sa simbahan na palaging hinahayaan nating mga Pilipino dahil na rin sa kawalan natin ng kamalayan sa pagkakaiba-iba ng marunong sa matalino at ng mabuti sa mabait na siyang paksang ibig kong talakayin ngayong bisperas ng EDSA People Power Revolution.
Tingnan muna natin ang karunungan at katalinuhan.
Larawan kuha ni Lauren DeCicca/Getty Images sa Laoag City, 08 Mayo 2022.
Ang karunungan (wisdom) ay tanda ng kabanalan dahil ito ay pagtulad sa Diyos na siyang Karunungan mismo. Ang maging marunong (to be wise) ay hindi lamang malaman ang maraming bagay-bagay sa mundo at buhay kungdi makita at mabatid pagkakaugnay-ugnay ng mga ito. Pag-ibig at pagmamahal ang hantungan palagi ng karunungan at kabutihan.
Ang maging marunong ay magkaroon ng mahusay at matalas na isipan na pinanday ng puso at kaloobang nakahilig sa Banal na Kalooban ng Diyos. Dinadalisay ng buhay pananalangin, nakikita ng karunungan ang kabuuan ng lahat ng mga bagay-bagay sa liwanag ni Kristo. Buo at ganap ang karunungan dahil mula ito sa Diyos, nagtitiwala sa Diyos at nakabatay sa Diyos ang lahat ng pagsusuri, pagtitimbang at pagpapasya sa lahat ng bagay.
Mula sa Panginoon ang lahat ng karunungan at iyon ay taglay niya magpakailanman. Sino ang makabibilang ng butil ng buhangin sa dagat, o ng patak ng ulan, o ng mga araw sa panahong walang pasimula at katapusan? Sino ang makasusukat sa taas ng langit o lawak ng lupa? Sino ang makaaarok sa kalaliman ng dagat at sino ang makasasaliksik sa Karunungan? (Sirac 1:1-3).
Sa kabilang dako naman, ang matalino ay pagkakaroon ng matalas na isipan. Magandang katangian ito ngunit hindi ito pinaka-mahalaga dahil sa ating sariling karananasan at kasaysayan, kay daming matatalinong Pilipino pero bakit ganito pa rin ang bayan natin?
Sa pamahalaan maging sa Simbahan, palaging ipinangangalandakan katalinuhan ng mga upisyal at nanunungkulan. Kaya nga sa sikat na sitcom na Bubble Gang, mayroong karakter doon na kung tawagi’y Tata Lino na puro katatawanan ang mapapakinggan.
At sa sawimpalad nating mga Pilipino, mas pinapaboran natin, mas hinahangaan palagi mga matatalino kesa marurunong. Bilib na bilib tayo sa mga tao na maraming tinapos na degree sa mga pamantasan dito sa bansa at ibayong dagat. Isa iyan sa malaking problema sa Simbahan: maraming pari at obispo ang matatalino ngunit walang puso ni Kristo, puso ng Mabuting Pastol. Sa dami ng matatalinong Pilipino, bakit ganito pa rin ang ating bayan maging Simbahan?
Bulok. Kung hindi man ay nabubulok.
Dangan kasi, mga matatalino matalas lang ang isipan ngunit walang puso o pitak man lamang doon para sa kapwa at sa Diyos kaya madalas, ginagamit kanilang katalinuhan sa kabuktutan at sariling mga interes at pangangailangan.
Kay ganda ng talinghagang gamit natin diyan – lumaki ang ulo. Yumabang at naging palalo sa sobrang katalinuhan, walang ibang pinakikinggan kungdi sarili lamang. Naku, lalo na iyan sa mga pari at obispo ng Simbahan!
Ang katawa-tawa sa malalaking ulo iyan ng maraming namumuno saan man, sa hindi maipaliwanag na kadahilanan, maraming matatalino puno ng kabag sa tiyan at hindi kataka-taka, walang ibang nagagawa sila kungdi umutot ng umutot. Kaya mabaho at mabantot sa maraming anomalya at kalabisan itong ating bayan maging Simbahan! Hindi ba?
Larawan ni Roger Buendia/Presidential Museum and Library via esquiremag.ph.
Noon pa man, sinasabi ko nang palagi magkaiba ang kabaitan at kabutihan. Madalas ang taong mabait nating tinuturing ay pleaser sa Inggles. Utu-uto, lahat puwede, lahat pinapayagan para walang kaguluhan pero ang katotohanan, lalo lamang gumugulo mga sitwasyon kapag kabaitan ang pinairal.
Alam na alam ito ng maraming mag-aaral na gusto nila mabait na guro na lahat ay puwede. Ganun din mga tao sa pari at obispong mabait. Lahat puwede para walang gulo. Akala nila…
Pero, mayroon bang natututunan sa mga maestra o maestro na mabait? Wala. Aminin natin mas marami tayong natutunan sa mga guro pati magulang at boss at pari na istrikto o mahigpit.
Ganoon ang mabuting tao (good person) – maliwanag sa kanya ang tama at mali. Hindi puwedeng payagan o pagbigyan ang mali. Mayroong diwa ng pananagutan palagi ang mga mabubuting tao na kadalasan ay istrikto rin naman. Sa mabuting tao, basta tama at kabutihan, hindi pagtatalunan o pag-aawayan samantalang mga mababait, lahat pinapayagan.
Ang mabuting tao, hindi niya iniisip ang sarili niyang kapakanan at kaluguran bagkus kabutihan ng karamahan at ng iba pang tao kesa kanyang sarili. Yung mababait, sarili lang nila iniisip. Kaya pinapayagan ang lahat ay upang magkaroon ng mga kaibigan at mga mangungutangan ng loob sa kanila. Popularity-oriented kadalasan mga matatalino at mababait.
Kaya naman, mapapansin natin na magkasama palagi ang karunungan at kabutihan at ang katalinuhan at kabaitan. Ang marunong ay tiyak na mabuti sapagkat higit sa kaalaman ang kanyang nilalayon ay kabutihan at kapakanan ng karamihan. Iyong mabait madalas ay matalino kasi sa Inggles makikita natin ito ay tumutukoy sa sanity o pagiging matinong pag-iisip o sane. Kapag sinabing “nasiraan ng bait”, ibig sabihin, nasira na ang ulo o nabaliw katulad ng maraming mga henyo na sa sobrang talino na walang iniisip kungdi sarili lamang.
Larawan mula sa en.wikipedia.org.
Noon sa EDSA, nadama ko at naranasan karunungan at kabutihan nina Cardinal Sin, Pangulong Aquino, Hen. Ramos at ng maraming mga tao na dumagsa doon hindi upang makipag-away at makipagtalo kungdi makipagkasundo at umunawa. Napaka saklap kay bilis nabaligtad ang lahat. Napalitan ng mga baliw mga marurunong at ng mga sakim ang mga mabubuti.
Sana sa mga panahong ito na ating ginugunita ang makasaysayang EDSA People Power ng 1986, muling pag-isipan at pagnilayan nating mabuti ang ating pinahahalagahan at pinaninindigan. Para sa Diyos, para sa Inang Bayan.
*Tunghayan mga dati nating nalathala sa paksang pagkakaiba ng kabutihan at kabaitan.
The Lord Is My Chef Daily Recipe for the Soul by Fr. Nicanor F. Lalog II
Friday, 36th Anniversary of the EDSA People Power, 25 February 2022
James 5:9-12 ><]]]]'> + ><]]]]'> + ><]]]]'> Mark 10:1-12
Photo by Roger Buendia/Presidential Museum and Library via esquiremag.ph.
Forgive me, Lord,
a veteran of EDSA 1986
for having lost these past
years the joy and fervor in
celebrating your miracle at
the world's first
"People Power Revolution";
I really had no plans of praying today
so as not to remember the
February Revolution of 1986
because I have always felt
betrayed by our so-called
"EDSA heroes" who turned out
to be modern Judas Iscariots
who have used us for
their personal interests and
prostituted the People Power Revolution.
I have long felt within this pain, this anger,
frustration and disappointment at
how our supposed leaders
have wasted the victory and
most importantly, the lessons of
EDSA '86; oh how my stomach
burns in acid, making me belch
and throw up whenever I would
see or remember those traitors, Lord!
Photo from en.wikipedia.org.
But, as I prayed today and see
our nation's precarious situation,
I felt ashamed, Jesus, at how I have
acted like Judas Iscariot,
not so much in betraying EDSA '86
in some ways too
but in losing hope in you,
the giver of that precious gift of
freedom and democracy
now under threat again from the
same people who enslaved us,
aided by these traitors.
Do not complain, brothers and sisters, about one another, that you may not be judged. Indeed, we call blessed those who have persevered… let your “Yes” mean “Yes” and your “No” mean “No,” that you may not incur condemnation.
James 5:9, 11, 12b
Take our hearts so
hardened with bitterness,
frustrations and disappointments;
and yes, also of personal desires
not met after 1986 and give us
natural hearts that beat with
firm faith, fervent hope
and unceasing charity and love
for you and our Motherland.
EDSA is not just a clogged
highway of vehicles;
EDSA was first of all a sea
of humanity who have banded
together to stand for what is true,
for freedom and democracy
all meant to bring back each
person's dignity, created in your
image and likeness.
You are the God of history, Lord,
bring us back to the spirit
and ideals of EDSA '86
to claim again its grace
and promise of a matured nation
you have gathered and joined
together to become one
in Jesus your Son with his Blessed
Mother Mary who is our Mother too.
Amen.
40 Shades of Lent by Fr. Nicanor F. Lalog II, 25 February 2021
Thursday, Week-I of Lent, 35th Anniversary of EDSA People Power Revolution
Esther C:12, 14-16, 23-25 ><)))*> + ><)))*> + ><)))*> Matthew 7:7-12
From Pinterest.
Late have I realized, God our Father and of history, that our much revered event/experience of the past, the EDSA People Power of 1986, happened during the Season of Lent. Was it because we were sincere in our prayers that the impossible happened on those days from February 22-25, 1986?
I believe so.
And that is why I pray again for our beloved country before EDSA is totally relegated to just dates in our poor memories or worst, as the most notorious symbol of everything wrong in us which is the highway where it all happened 35 years ago today.
In this Season of Lent as we celebrate another EDSA People Power Revolution Anniversary, teach us again how to pray.
First, to have that attitude of total surrender to you, O God, like when we faced tanks and soldiers in full battle gear holding flowers and rosary beads and images of Mary and the saints at EDSA.
Like Queen Esther in the first reading today, may we pray in total surrender and dependence on you.
Queen Esther, seized with mortal anguish, had recourse to the Lord. She lay prostrate upon the ground, together with her handmaids, from. morning until evening, and said: “God of Abraham, God of Isaac, and God of Jacob, blessed are you. Help me, who am alone and have no help but you, for I am taking my life in my hand.”
Esther 12, 14-15
Most of all, teach us that in order to obtain whatever we may pray from you, let us ask only for what is good for us and for others like during those days at EDSA. So many times you neither hear nor grant our prayers because it is not good enough, for us and for others. Teach us to be good, to desire only what is good, for you are the only Good One.
“Which one of you would hand his son a stone when he asks for a loaf of bread, or a snake when he asks for fish? If you then, who are wicked, know how to give good gifts to your children, how much more will your heavenly Father give good things to those who ask him.”
Matthew 7:9-11
You know very well how most of us, the ordinary people who came there, simply wanted change in our country. You know so well we have neither lands nor money nor names to keep and safeguard. You know so well how most of us simply have you until today.
Photo by author, yellow flowers at the Carmel of the Holy Family Monastery, Guiguinto, Bulacan, 2019.
How sad some persons of power and influence took advantage of that and fooled us into believing they we were one with us in the ideals of EDSA. You also knew so well what were in their hearts then which they still keep to this day — self interests and greed for power, wealth, and fame.
Forgive us, Lord, in allowing them to prostitute EDSA.
Never again should it happen again.
Sayang.
Please show us again the way to regain its glory, its dreams and aspirations especially at this time we are at our lowest point in history as a nation. Send us selfless men and women willing to leave everything behind to you for the good of the nation.
Yes, Lord, “The Filipino is still, and always, worth dying for.”Amen.
Lawiswis ng Salita ni P. Nicanor F. Lalog II, Ika-24 ng Pebrero 2020
Mula sa Inquirer.net
Tuwing maiisip ko pangalang EDSA
ako ay naluluha at naaalala noong una
ang tuwa ng mapayapang pagbabago
nagmula sa makasaysayang kalsada.
Naluluha pa rin ako ngayon
tuwing masasambit pangalang EDSA
ngunit mayroon na parating sumasagitsit
mula sa langit lungkot at pait sa ating sinapit.
Masakit para sa amin na noon pa ma'y
tumutol sa mga ulol at hibang na K-B-L
ngunit pagkaraan ng EDSA,
mga halimaw din pala aming nakasama!
Inuna kanilang mga hacienda
makinarya sa pulitika
reporma anila sa ekonomiya
pagkakanya-kanya lang din naman pala.
Ano nga ba talaga nangyari
noong Pebrero mil-nueve-ochenta'y-sais?
Trahedya ng EDSA o
Trahedya sa EDSA?
Kung maari sana'y pakinggan nating muli
hindi tinig ko o ng kung sinu-sinong
magkomentaryong pilosopo o lalo naman
pinagsasabi ng sino mang pulitiko at relihiyoso!
Bawat isa sana ay magtika
dahil alin mang trahedya - ng EDSA o sa EDSA -
ay iisa: Panginoong Diyos na siyang kumilos noon,
ating tinalikuran at kinalimutan ngayon!
God was the true spirit of EDSA 1986; may we find our way back to Him again in our modern EDSA. Photo from Google.
The Lord Is My Chef Breakfast Recipe for the Soul
Monday, 25 February 2019, Week VII, Year I
Sirach 1:1-8///Mark 9:14-29
O God our Father, today I praise and thank you for the 33rd anniversary of the People Power Revolution that happened at EDSA.
I am proud O Lord of that historic moment in our history because I was there with my sister.
But I also feel so sad today, O Lord, because we have wasted your gift at EDSA. I feel betrayed by many of our leaders there who have left us. I feel betrayed by many of the other veterans of that bloodless coup who have left our cause.
EDSA 86 was our moment of Exodus from our own Egypt but due to our many idolatrous ways, here we are as a nation still wandering in the wilderness when EDSA has become the symbol of everything wrong in us.
Help us to return to you again as our Lord and only Master.
Let us turn back to you for more wisdom to finally set our course right on track as a nation, giving priority to the value of every person and of human life.
God our Father, sometimes I really can’t figure out anymore what went wrong with EDSA because I know I also have a part in its failure.
I still do believe in the ideals of EDSA and most especially in you, the God of history.
Yes, like that father of an epileptic, “I do believe, help me in my unbelief!” (Mk.9:24)
Amen.Fr. Nicanor F. Lalog II, Parokya ng San Juan Apostol at Ebanghelista, Gov. F. Halili Ave., Bagbaguin, Sta. Maria, Bulacan.
EDSA today, the image of everything wrong with us. Photo from Inquirer.net via Google.
lordmychef.com 