Lawiswis ng Salita ni P. Nicanor F. Lalog II, Ika-14 ng Marso 2023
Larawan kuha ng may-akda, Ikatlong Linggo ng Kuwaresma 2019.
Ang kuwento noong Linggo ng babaeng Samaritana at ni Hesus sa balon ni Jacob ay larawan ng buhay natin na hitik sa mga palatandaan napakayaman sa kahulugan.
Tayo ang Samaritana umiigib sa tuwina banga ay dala-dala upang sumalok ng tubig na papawi sa maraming nilulunggati nauuwi sa pagiging sawi; palaging ubos, hindi sumapat upang maampat pagbuhos at pagtapon ng inigib na tubig upang matighaw maraming pagka-uhaw; palibhasa laman nitong ating banga ay mga kasalanan kaya sa katanghaliang-tapat tayo ma'y sumasalok gaya ng Samaritana upang ikubli sa mga mata ng iba ating pagkakasala.
O kay ganda marahil
katulad ng Samaritana
matagpuan sa katanghaliang
tapat itong si Hesus
pagod at naghihintay
sa ating pagdating
upang tayo ang kanyang
painumin ng mga salitang
nagbibigay buhay
at tunay na tumitighaw
sa lahat ng ating pagka-uhaw;
panalok ng Panginoon
ay sariling buhay
sa atin ay ibinigay
doon sa Krus nang
kanyang ipahayag
siya man ay nauuhaw,
isang magnanakaw
kasama niyang nakabayubay
doon din sa krus
sa kanya ay nakiinom
sa Paraiso humantong!
Itong balon ni Jacob
paalala ng matandang tipan
binigyang kaganapan ni Hesus
nang ipako siya sa krus
noon ding katanghaliang tapat
ng Biyernes Santo;
sa kanyang pagkabayubay
at pagkamatay sa krus
siya ang naging balon
at panalok ng tubig
na nagbibigay-buhay
dito na sa ating puso at
kalooban bumabalong;
kung sa bawat pagkakataon
tayo ay tutugon
sa kanya doon sa balon,
atin ding mararanasan
at malalaman na sadyang higit
at di malirip ang tubig niyang bigay
sinalok ng sariling buhay
upang tayo ay makapamuhay
ng walang hanggan! Amen.
Lawiswis ng Salita ni P. Nicanor F. Lalog II, Ika-13 ng Marso 2023
Larawan kuha ng may-akda sa ilang ng Jordan, Mayo 2019.
Apatnapung araw
nag-ayuno si Kristo
tinukso ng diyablo sa ilang:
“Kung ikaw ang Anak ng Diyos,
Gawin mong tinapay itong bato.”
Bagaman kanyang tiyan
ay walang laman,
hindi nalito si Kristo
sa tukso ng diyablo
naging matibay
tulad ng bato
na buhay ng tao
di nakasalalay
sa tinapay
kungdi sa
Salita ng Diyos
na tunay
nating buhay at gabay.
Dapat nating pakatandaan
na hindi sapat
at lalong di dapat
mapuno tayong lagi
at mabusog
ng mga bagay ng mundo
dahil sa maraming pagkakataon
tayo ay nababaon sa
balon ng pagkagumon
kung laging mayroon tayo;
sa pag-aayuno
tayo napapanuto
tumitibay ating pagkatao
tuwing nasasaid
ating kalooban
nawawalang ng laman
nagkakapuwang sa Diyos
na tangi nating yaman!
Nguni't mayroon pang isang anyo
itong pag-aayuno
higit pang matindi
sa pagkagutom
na madaling tiisin
kesa pagka-uhaw
na nanunuot
sa kaibuturan
ng ating katawan
hindi maaring ipagpaliban
gagawa at gagawa
ng paraan
upang matighaw
panunuyo ng labi
at lalamunan
madampian
kahit tilamsikan
ng konting kaginhawahan!
Maraming uri ating
pagka-uhaw:
pagka-uhaw ng laman
at sa laman
nahahayag
sa kayamanan,
kapangyarihan,
at katanyagan
na pawang mga anyo lamang
ng iisa nating pagka-uhaw
sa Diyos at Kanyang pag-ibig
sana sa atin may pumansin
at kung maari
tayo ay kalingain,
intindihin,
at patawarin,
mga lihim nating mithiin,
inaasam, hinihiling.
Kay sarap namnamin
paanong si Hesus
ating Diyos at Panginoon
nag-ayuno upang
magutom at
mauhaw din
tulad natin
upang ipadama
pag-ibig Niya
sa atin; Siya lamang
ang pagkaing bubusog
sa atin
at inuming titighaw
sa pagka-uhaw natin
kaya pagsikapang
Siya ay tanggapin
at panatilihim sa
kalooban natin!
Lawiswis ng Salita ni P. Nicanor F. Lalog II, Ika-08 ng Marso 2023
Larawan kuha ni G. John Ryan Jacob sa Paco, Obando noong 02 Enero 2023.
KUWARESMA.
Apatnapung araw ng paghahanda
sa Pasko ng Pagkabuhay,
isang paglalakbay
gabay mga salita ng Diyos
sa atin ay bumubuhay
higit pa sa tinapay.
KUWARESMA.
Apatnapung araw ng pagtitiis
marami ang naiinis, naiinip
dahil sa kinagisnang buhay
na mabilis at madali
budhi ay di mapanatili
pati sarili hindi maibahagi.
KUWARESMA.
Apatnapung araw ng pananalangin
sa atin ay hiling
upang makapiling, maranasan
Diyos na mahabagin
namnamin at lasapin
pag-ibig Niyang ibinubuhos sa atin.
Sa panahon ng Kuwaresma
iwasang magkuwenta
at magbilang ng mga sakripisyo
dahil lingid sa ating kaalaman
higit ang biyaya at pagpapala
kapag tayo ay nagpaparaya;
marami ang may maling akala
sila ay nawawalan, nababawasan
kapag naglilimos o nag-aayuno
gayong ang totoo,
doon tayo napupuno
ng Espiritu Santo;
kung tutuusin
itong buhay natin ay araw-araw
na Kuwaresma kung saan
ating pananaw ay namumulat
na ang pinakamahalaga sa buhay
ay hindi kung ano ating taglay
kungdi yaong ating inaalay
at ibinibigay!
Lawiswis ng Salita ni P. Nicanor F. Lalog II, Ika-22 ng Pebrero 2023
Larawan mula sa Google.com.
Paloob ang Kuwaresma
hindi palabas.
Katulad nitong ating buhay
na papaloob at hindi palabas.
Pagmasdan mga tanda
at kilos nitong panahon
habang Panginoon ang tinutunton
hinuhubad ating kapalaluan
upang bihisan ng kababaan,
sinasaid ating kalabisan
upang punan ng Kanyang
buhay at kabanalan.
Paloob ang Kuwaresma,
hindi palabas.
Simula ay Miercules de Ceniza
mga noo'y pinapahiran ng
abong binasbasan
paalala ng kamatayan
tungo sa buhay na walang-hanggan
kaya kinakailangan
taos-pusong pag-amin
at pagsuko ng mga kasalanan
talikuran at labanan
gawi ng kasamaan.
Paloob ang Kuwaresma
hindi palabas.
Huwag magpapansin
tuwing mananalangin
hayaan saloobin at hiling
isalamin ng buhay natin;
pag-aayuno ay higit pa sa
di pagkain ng karne
kungdi mawalan ng laman
ating tiyan, magkapuwang
sa Diyos at sino mang
nagugutom at nahihirapan;
ano mang kaluguran ating
maipagpaliban ay ilalaan
sa nangangailangan
buong katahimikan maglimos
tanda ng kaisahan
kay Hesus nasa mukha
ng mga dukha
at kapus-palad.
Paloob ang Kuwaresma
hindi palabas.
Sa gitna nitong panahon
ng social media na lahat
ay ipinakikita at ibig makita,
lahat ay pabongga
puro palabas;
ipinapaalala ng Kuwaresma
ang mga pinakamahalaga
pinakamaganda
at makabuluhan
ay hindi nakikita
nitong mga mata
bagkus ay nadarama
dahil sa paningin ng Diyos
ang tunay na mahalaga
ay yaong natatago,
napapaloob katulad Niya
na nananahan
sa ating puso at kalooban.
It has been 24 hours since
Valentine's Day
and I wonder what happened
with all the flowers
not sold yesterday;
do the lovers still stay
and remain true with
all that they say
to love and behold each
other every day?
The flowers declare
what the hearts convey
but too often they are so
lovely beyond compare
when love is not that easy
because in reality,
love is difficult, even painful
that most likely I would
dare say that a loving heart
is more of thorns than of blooms.
A loving heart is first of all
a listening heart;
a heart that listens in silence,
a heart that hears and feels
the silent screams and cries
of a beloved;
many times in life,
when our hearts are tired and weary,
saddled with burdens so heavy,
the most lovely company to have
is a listening heart
where words do not matter
because what we bear are too painful
to bare; just a warm, loving heart
that listens and cares is more than enough.
A loving heart is a heart that sings.
Have you noticed
the loveliest love songs
are those that speak
of a love lost,
of a love that did not end
happily ever after,
a love hoping against hope
that someday would be
redeemed , if not here, even beyond?
A loving heart is able to sing
only when that heart is scarred
for not being loved in return,
of being disappointed,
even betrayed,
of losing
because a heart that continues to love
in darkness and pains
is the one that truly loves,
creating harmony and melodies,
a song or a poem
that ease and soothe
the many hearts hurting.
When a heart listens in silence
and sings amidst the pain,
then the heart celebrates
in finding love in what is true
and in what is good,
in self-sacrifice and
in self-giving;
only the ones who dare
to love even in pain of losing
one's self can celebrate
because in the end,
love prevails,
love triumphs;
that is why we have
Valentine's day -
a celebration of
how lovers of God and
lovers of fellowmen
overcame death
in giving their hearts,
their very selves.
Not just flowers
and chocolates.
Kumusta?
Paborito nating pagbati
pero ano nga ba ating minimithi?
Mausisa kalagayan ng binabati,
madama kanyang pighati kung sakali,
O sadyang bukambibig lang
dahil wala tayong masabi?
Minsan sa aking
pagpakumpisal ng mga kabataan,
kinumusta ko isang dalagita
at sukat bigla na lamang
siyang naluha!
Sa pag-asang mapipigil
kanyang pag-iyak, muli ko siyang
kinamusta nang kami'y nakaupo na
ngunit, bagkus ay lalong bumaha
kanyang mga luha!
Sa pagitan ng mga hikbi
at pagpahid ng kanyang mga mata
siya ay nangingiti, nagsusuri
kung bakit nga siya umiiyak?
Akala ko'y nasisiraan ng bait
o may dala-dalang hapdi at pait
mula sa malalim na sugat o sakit
gaya ng ibang nakausap ko na;
ilang sandali pa nang siya ay
mahimasmasan sa pag-iyak
inamin niya sa akin
bakit siya umiiyak
at ito ang kanyang sinabi:
wala naman kasi sa kanya
ay nangangamusta
o nagaalala
kung napano na siya!
Nang sandaling iyon
nagbalik sa aking alaala
mga pagkakataon
ako ay kinakamusta
ng iba maski sa simpleng text
na wala akong pagpapahalaga
sa pagaakala
wala lang silang masabi;
iniiwan ko sila sa "seen zone"
at sasagutin lang kung
may oras at pagkakataon
di alintana nilaan nila
sa akin na panahon;
pinakamainam nga palang
pagbati itong "kumusta ka"
gaya ng sa kanta na "Jopay,
kumusta ka na?" kasi
nagpapahayag ito
ng pagkakandili at pagmamahal
na salat na salat ngayon sa mundo!
Sa pangungumusta
maraming iba pang Jopay
ang nabubuhayan, nabibigyan
ng pag-asa na sila naaalala
kahit tila nalimot na.
Sabi nga sa kanta
"Jopay, kumusta ka na?"
kasi maski mukha tayong masaya
mabibigat ating mga dala-dala
at kadalasan ang tanging nagpapagaan
ay ang simpleng pagbati ng
Kumusta?
*Tingnang ating
tula ng nakaraan,
"Jopay"
https://lordmychef.com/2022/12/29/jopay/
Larawan kuha ni G. John Ryan Jacob, Isla ng Liputan, Meycauayan, Bulacan, 10 Enero 2023.
Lawiswis ng Salita ni P. Nicanor F. Lalog II, Ika-29 ng Disyembre 2022
*Isang tula bunsod ng nakatutuwa na awitin ng Mayonnaise.
Sino ka nga ba, Jopay?
Ako ay nakikisabay,
nakikibagay sa sayaw at ingay
pero pramis,
ang sarap sumakay
sa awit sa iyo ay alay!
Jopay,
gusto ko rin umuwi sa bahay
simpleng buhay
hawak lang pamaypay
sabay kaway kaway
maski kaaway!
Kung sino ka man, Jopay,
totoo sabi nila sa iyo:
minsan masarap umalis
sa tunay na mundo,
walang gulo -
pero wala ding tao!
Kaya kung ako sa iyo,
Jopay, kakanta na lang ako
sabay sayaw:
spaghetti pababa
spaghetti pataas
ganyan ang buhay, Jopay,
isang magandang sayaw
lalo na kung iyong kasabay
mahal sa buhay
mga kaibigan
hindi ka iiwan
maski kelan.
Mayroon tayong
isang kasabay
sa sayaw ng buhay, Jopay:
tunay ka kaibigan
huwag lang siya ang mawawala
tiyak ika'y matutuwa
sa hapis at lungkot
hirap at dusa
hindi mo alintana
mga ito'y nalampasan mo na
siya palagi mong kasama
hanggang sa bahay ng Ama!
Pasensiya ka na, Jopay
ako ma'y walang kasama
at kausap dito sa bahay
sa mundong magulo;
naisip ko lang tumula para sa iyo
at sa mga kagaya mo
palaging masaya sa paningin
pero maraming kinikimkim
saloobin at pasanin
kaya isang taus-pusong panalangin
aking alay sa inyo,
para lumigaya kayo!
*We have no intentions of infringing into the copyrights of this music and its uploader except to share its beauty and listening pleasure.
Lawiswis ng Salita ni P. Nicanor F. Lalog II, Ika-28 ng Nobyembre 2022
Larawan kuha ng may akda, Nobyembre 2022.
Sa lahat ng Pasko
nating naipagdiwang
itong darating ay makahulugan:
pagkaraan ng dalawang taon
ng lockdown at social distancing
dahil sa COVID-19,
sama-sama tayo muli magdiriwang
ng harap-harapan o "face-to-face"
sa tahanan at simbahan,
lansangan at mga pasyalan.
Kung tutuusin,
face-to-face ang diwa ng Pasko
kaya nagkatawang-tao ang Diyos-Anak
at sumilang katulad natin upang
Diyos-Ama na maibigin ay personal
na makilala at maranasan
katulad ng isang kapwa
mayroong katawan at kamalayan,
buhay at kaugnayan na tuwina ay
masasandigan at maaasahan.
Gayon din ay pagmasdan,
Disyembre beinte-singko ngayong taon
papatak sa araw ng Linggo:
ito ba ay nagkataon o niloob ng Panginoon
na matapos ang dalawang taon
sa Kanyang kaarawan tayo ay magdiwang
puno ng kahulugan,
namnamin Kanyang kabutihan
sapagkat hindi tayo kinalimutan
o pinabayaan sa pandemyang nagdaan?
Larawan kuha ng may akda, Adbiyento 2021.
Ngayong Kapaskuhan
huwag pabayaang maging ganun lang
ating paghahanda sa pagdiriwang:
abangan si Hesus araw-araw
dumarating, sumisilang sa ating katauhan
kaya mga face masks ng pagkukunwari
ay hubarin at alisin, magpakatotoo
nang si Kristo makitang totoo;
hugasan at linisin mga kamay
maging bibig upang talikuran
mga kasinungalingan at karuwagang
maninindigan sa katotohanan at kabutihan;
mga palad, puso at kalooban
ay buksan upang abutin at tanggapin
bawat kapwa bilang kapatid
kay Kristong Panginoon natin!
Kailanma'y hindi napigilan
pagdiriwang ng Pasko
kahit ng mga digmaan at kalamidad
bagkus mga ito pa nagpatingkad
sa liwanag at kahulugan nito;
hindi pa tapos ang pandemya
kaya ngayong Pasko ng 2022,
huwag kabahan
pawiin agam-agam
lapitan at samahan bawat isa
upang magkahawahan
hindi ng corona virus kungdi
ng tuwa at kagalakan
ng pagsilang at pagliligtas
ni Jesu-Kristo sa ating
puso at katauhan palagian.
Lawiswis ng Salita ni P. Nicanor F. Lalog II, Ika-17 ng Oktubre 2022
Larawan kuha ni Dr. Mylene A. Santos, MD, Marso 2022.
"Wala lang"...
mga salitang ating
madalas bitiwan at
mapakinggan
harapan man
o text lamang
nagpapagaan
dahil ramdam
bukal sa kalooban
isang nilalang
naalala, naisip
kahit saglit lamang.
Pero, maniniwala ka bang
"wala lang"
at biglaang sumagi
ka lang sa isipan nang di inaasahan?
Kung talagang "wala lang"
paanong pumasok itong "wala"
sa isipan at bakit kailangan pang
bigkasin at sabihin
sa ano mang paraan
kung "wala" lang naman
sana ay hinayaan na lang
maglaho hanggang malimutan?
Kasi naman ang katotohan
nitong sinasabing "wala lang"
ay malaman at makahulugan
kung nanamnaming lubusan
hindi kaagad maintindihan
nitong puso at kalooban
tunay na nararamdaman
walang ibang alam mausal
kungdi "wala lang" sa pangambang
magkaroon ng ibang kahulugan
at mauwi lang ang lahat
sa kawalan.
Kaya sa susunod
na bitiwan o mapakinggan
mga salitang "wala lang"
huwag paniwalaang wala lang
dahil ito ay malaman
malalim at makahulugan
ikaw ay pinahahalagahan
laging laman ng puso at isipan
hindi sa ano pa man
kungdi sadyang ganyan
bawat tulak ng bibig
ay siyang kabig ng dibdib!
It was a Monday morning when rains started falling as I was about to complete my first round of walks when I saw an old lady with a cane tripped on the inclined pavement. I ran to help her but in her frantic efforts to rise, she had dragged down her caregiver too.
Upon reaching the old lady, I asked her to keep herself down and take deep breaths while I checked her for possible injuries. Thank God there was none except a broken cane and perhaps a bruised amor propio as tears were rolling from her eyes while telling me, “nakakahiya naman sa inyo, Father.” I told her not to worry as I invited her to have a seat near our gate but, she seemed so embarrassed and left.
When I resumed my walking in the rains, the scene kept flashing in my mind and had me musing…
When we fall,
when we are down,
just be still
to feel the earth beneath
then roll your eyes to see
the skies above everything
between.
When we fall,
when we are down,
do not rush to rise up
do not be ashamed
you slipped
or tripped
there is no trick.
When we fall,
when we are down,
it is better to cry
to shed some tears
surely there are pains
and aches deep within
we have not yet seen.
When we fall,
when we are down,
people standing on ground
would always offer a hand
to help us stand
shake off dirt from us
even clean our hands.
When we fall,
when we are down,
everyone will understand that
no one, nothing remains up
all must go down;
it is time for us to be calm
Jesus is coming, our Good Samaritan.
lordmychef.com 