Lord My Chef Daily Recipe for the Soul, 04 August 2025 Monday, Memorial of St. John Baptiste Marie Vianney, Priest Numbers 11:4-15 <*((((>< + ><))))*> Matthew 14:13-21
I have not been to France nor do I know French but while searching for images of St. John Marie Vianney, I found this from the French website, https://www.notrehistoireavecmarie.com/; it is perhaps the depiction of the new pastor speaking to the young Antoine whom he asked for directions to Ars.
On this feast of our Patron Saint, John Baptiste Marie Vianney, I praise and thank you dear Jesus for the gift of vocation to the priesthood; thank you for calling me to become your priest; thank you for the courage and strength to accept your call; most of all, thank you for your patience in me despite my repeated sins and failures as your priest.
Onn this feast of our Patron Saint, John Baptiste Marie Vianney, I pray to you Lord Jesus our Eternal Priest to give me a big heart, a heart so wide to welcome everyone and life's many challenges.
When Jesus heard of death of John the Baptist, he withdrew in a boat to a deserted place by himself. the crowds heard of this and followed him on for from their towns. When he disembarked and saw the vast crowd, his heart was moved with pity for them, and he cured their sick (Matthew 14:13-14).
O Jesus, only a heart so wide like yours can take those kind of "beatings" - to withdraw in silence, perhaps cry in silence, to be hurting alone with the pain of the suffering and death of a brother in ministry; you bore all our pains and went straight to the Father to find solace and strength for the terrible news nobody else would really feel nor understand; make me a good, loving brother to other priests, Jesus; on the other hand, despite your grief and sadness, you did not drive away the crowd so eager to have you in feeding them with your words and teachings, in healing their sick notwithstanding the pains you have in the death of John the Baptist; where did you get that kind of immense feeling of oneness with the crowd that when you saw them, your "heart was moved with pity for them" and cured their sick and eventually fed them not only with your words but with true bread!
That is why I pray for a bigger heart as your priest, Lord Jesus - a heart so big to willingly accept and bear every pain and hurt in your name because only a wounded heart like yours can truly sing of the joys and pains of living, of the sense and meaning of serving, of the healing power of your love.
Detail of a painting of the Sacred Heart of Jesus at Visitation Monastery, Marclaz, France from godongphoto / Shutterstock.
Forgive me, Jesus, when many times I feel like giving up, complaining to you like Moses in today's first reading, hurting deep inside when your people could not see and realize all the good things you have been doing for them; hence, I pray for a big heart to bear the pains and disappointments of your people even if they are not reasonable nor valid at all; most of all, give me a big heart, Lord, because according to St. John Baptiste Marie Vianney, "the priesthood is the love of the heart of Jesus." Amen.
St. John Baptiste Marie Vianney, Pray for us priests! Amen.
Fr. Nicanor F. Lalog II, Our Lady of Fatima University, Valenzuela City (lordmychef@gmail.com).
Lord My Chef Daily Recipe, Fr. Nicanor F. Lalog II Solemnity of Sacred Heart, 27 June 2025
Detalye ng painting ng Sacred Heart of Jesus sa Visitation Monastery, Marclaz, France mula sa godongphoto / Shutterstock.
Nag-senior citizen ako noong Marso at masasabi ko na sa tanang buhay ko, itong 2025 ang pinaka-mainit at maalinsangang taon sa lahat. Mula pa man noong dati, gabi lang ako gumagamit ng aircon ngunit mula nitong Abril, maghapon na ako kung mag-aircon sa silid. Kung minsan nga ay pati electric fan binubuksan ko kapag gabi sa labis na init ng panahon nitong nagdaang tag-araw.
Hindi lamang minsan ko narinig ang maraming nagsabing parang “impierno” ang summer 2025 dahil para sa atin, sukdulan ang apoy sa impierno kaya napaka-init.
Subalit ayon kay Dante Alighierri, isang batikang makata ng Italya noong unang panahon na sumulat ng Divine Comedy, ang kailaliman daw ng impierno ay hindi naman pagka-init-init dahil sa apoy kungdi pagkalamig-lamig parang yelo!
Ayon sa kanyang tula na nobela, ang pinaka-masaklap aniya sa lahat ng kasalanan at kasamaan magagawa ng tao ay ang manlamig ang puso. Magkaroon ng “cold heart” sa Ingles hanggang sa mawalan na ng puso ang mga tao gaya ng sinasaad sa isa pang English expression na “heartless world.”
Larawan mula sa forbes.com 2018, fashion week sa New York.
Ang mga katagang ito na cold heart at heartless world ay mas mainam na huwag nang isalin sa ating sariling wika sapagkat mas mananamnam at mailalarawan natin ang kahulugan sa wikang Ingles kesa sabihing malamig na puso o daigdig na walang puso. Kapag sinabing cold heart o malamig na puso, ito ay patay na puso, walang buhay parang bangkay. O bato. Kapag ang mga tao ay naging ganito, mismo ang daidig ay wala na ring puso, walang pagmamahal, walang awa, walang malasakit, walang pakialam.
Gayon ang kahulugan ng puso para sa sangkatauhan – hindi lamang ito sumasagisag sa pag-ibig at pagmamahal kungdi sa buhay. Sa malasakit, sa kabutihan, maging sa kaalaman gaya ng sinasaad ng English expression na “to know by heart” na ibig sabihin ay makabisado, matandaan.
At paano natin tinatandaan ang mga bagay-bagay? Ito ay ating inire-record na mula sa dalawang kataga ng wikang Latin, re (uliting muli) at cord na mula sa cor o puso. Alalaong-baga, ang tandaan, ang memoryahin at kabisaduhin ay isapusong muli sapagkat dito sa ating puso natatago ang lahat-lahat ng ating alaala at kaalaman maging pakiramdam gaya ng kutob na nagsasaad ng pakiramdam at kaalaman na di maipaliwanag ngunit totoo.
Higit sa lahat, dito sa ating puso nananahan ang Diyos sa atin gaya ng sinasaad ng dokumento ng Vatican II sa makabagong mundo (Gaudium Spes). Kaya ngayong Dakilang Kapistahan ng Kamahal-Mahalang Puso ni Jesus, pinapaala sa atin ng pagdiriwang ito ang hiwaga ng katotohanan ng pag-ibig ng Diyos sa lahat ng tao sa lahat ng panahon.
Hindi tayo nabibigo sa ating pag-asa, sapagkat ang pag-ibig ng Diyos ay ibinuhos sa ating mga puso sa pamamagitan ng Espiritu Santo na ipinagkaloob sa atin. Sapagkat noong tayo’y mahihina pa, namatay si Cristo sa takdang panahon para sa mga makasalanan. Mahirap mangyaring ialay ninuman ang kanyang buhayn alang-alang sa isang mabuting tao. Ngunit ipinadama sa atin ng Diyos ang kanyang pag-ibig sa atin nang mamatay si Cristo para sa atin noong tayo ay makasalanan pa (Roma 5:5-8).
Gayon na lamang ang pagmamahal ng Diyos sa atin – hindi masukat gaya ng pahayag ni Jesus kay Nicodemo dahil ito ibinubuhos hindi inuunti-unti, hindi tinitingi. Binubuhos. Palaging marami ang pag-ibig na kanyang binibigay sa atin sapagkat napakalaki ng kanyang puso ni Jesus.
Lahat tayo kasya sa kanyang napakalaking Puso kaya tayo man ay inaanyayahan ni Jesus na lumusong at maglublob sa kanyang puso kung saan ang kanyang pag-ibig ay naghahanap sa nawawala at naliligaw; pag-ibig na umuunawa at umiintindi sa naguguluhan at nalilito; pag-ibig na palaging bukas at tumatanggap sa sino mang ibig manahan, tumahan kung umiiyak sa lungkot at hapis.
Ito ang Puso ni Jesus na sinasaad ng larawan ng isang Mabuting Pastol gaya ng propesiya ni Ezekiel sa Unang Pagbasa at mismong kinukuwento ni Jesus sa kanyang talinghaga sa ebanghelyo ngayon.
Makakapasok lamang tayo sa Kamahal-Mahalang Puso ni Jesus kapag atin munang pinasok ating sariling puso kung saan mismo siya nananahan sa atin. Palagi nating sinasabi ang puso ang sentro ng ating katauhan at iyan ay totoo kasi nga doon din nananahan si Jesus.
Subalit dahil sa ating mga kasalanan, sa marami nating hilig at kagustuhan at sinusundang ibang diyus-diyosan, nawawala tayo sa puso ni Jesus dahil ang totoo, nawawala na rin ating puso. Ang pinaka-simpleng paliwanag ng kasalanan na aking ginagamit palagi ay ito: sin is a refusal to love.
Ang kasalanan ay pagtanggi na magmahal. Mula sa salitang ugat na sala na ibig sabihin ay sumala o magmintis o hindi magampanan dapat gampanan, ang kasalanan ay sumala sa iisang atas ni Jesus na magmahal. Sa tuwing hindi tayo nagmamahal, tayo ay nagkakasala. Kapag tayo ay nababad sa kasalanan, nagiging manhid tayo kaya di na tayo makaramdam ng iba at kapwa. ?Dito na manlalamig ang ating puso dahil tayo ay mahihiwalay na sa iba at kapwa, wala na tayong pakialam. Tayo ay napuputol at nag-iisa, hiwalay sa Diyos at kapwa, maging sa ating sariling katauhan kaya madalas ang mga makasalanan ay hindi makapagmahal kasi nga nawawala sa sarili.
At ganyan ang takbo ng daigdig ngayon, kanya-kanya, wala sa sarili tila baga bawat isa kaya lahat na lang dinaraan sa pera-pera. Ang lahat na lamang ay sinusukat, kinukuwenta, tinatantiya katulad ng algorithm sa social media kung saan nakukuha ang marami nating pattern sa buhay gaya ng mga hilig at gusto. Nagiging “commodity” na lamang ang tao ngayon, parang produkto at kasangkapan na ginagamit, binebenta at binibili.
Huwag nating hayaang magpatuloy na lamang ito na ang mundo ay manatiling materyal lamang – malamig at manhid, walang pakiramdam. Ibalik natin ang buhay, ang ating pagkatao na pakikibahagi sa buhay ng Diyos na nanahan dito sa ating puso. Gaya ng talinghaga ni Jesus, ang Diyos ay hindi isang observer na tagamasid o spectator na manonood lamang ng takbo ng ating buhay ng mga tao. Kaya sinugo ng Ama si Jesus sa atin sapagkat mula pa man noon ibig niyang makilahok sa buhay natin dangan lamang ay lagi natin siyang pinupuwera. Lalo ngayon sa makabagong panahon na pilit inaalis na ang Diyos sa buhay ng tao!
Larawan mula sa Pinterest.com.
Sa Sacred Heart ni Jesus, muling nabubuo ang tao sa kanyang sarili at ang sangkatauhan sapagkat ang pag-ibig niya ay pag-ibig na hinahanap ang mga sira at pira-piraso nating sarili upang makumpuni at mabuong muli. Ipinapaalala sa atin ng Kamahal-Mahalang Puso ni Jesus ang pag-ibig ng Diyos ay hindi isang ideya lamang o dalumat na nakalutang sa alapaap kungdi nakatapak sa lupa – isang pag-ibig na aktibo, marubdob at matalik na nakikipag-ugnayan gaya ng ating mga naranasan noong tayo ay gulung-gulo, litong-lito, nawawala at halos wala nang saysay ang buhay. Buhaying muli ating mga puso upang maranasan tunay na kagandahan ng buhay ng tao, hindi ng robot o makina. Ating dasalin palagi:
O Jesus na mayroong maamo at mapagkumbabang Puso, Gawin Mong ang puso nami'y matulad sa Puso Mo! Amen.
Lord My Chef Daily Recipe, Fr. Nicanor F. Lalog II Sacred Heart Novena Day 9, 26 June 2025
Detalye ng painting ng Sacred Heart of Jesus sa Visitation Monastery, Marclaz, France mula sa godongphoto / Shutterstock.
Huling araw ng ating pagsisiyam sa Dakilang Kapistahan ng Kamahal-Mahalang Puso ni Jesus. Pinangakuan kahapon ng Diyos si Abram na magiging ama ng lahat ng bansa, na magiging kasing dami ng mga bituin sa langit kung gabi ang kanyang mga anak subalit matanda na siya ay wala pa rin silang anak ni Sarai.
Nag-magandang loob si Sarai at sinabi kay Abram na tabihan ang alipin niyang si Agar upang magkaanak sa kanya. Hindi nga nagtagal ay nagdalantao si Agar mula kay Abram at dito nagbago ihip ng hangin. Nagmalaki at hinamak ni Agar ang kanyang amo na si Sarai kaya’t nagalit siya at nagsumbong kay Abram.
Tulad ng sino mang mister, walang nagawa si Abram sa pagkagalit ni Sarai kaya sinoli niya sa kanya ang alipin niyang si Sarai. Gumanti at pinahirapan ni Sarai ang kanyang aliping si Agar na noon ay nagdadalang-tao ng anak ni Abram hanggang sa maglayas.
Pinagmalupitan ni Sarai si Agar, kaya ito ay tumakas. Sinalubong siya ng anghel ni Yahweh sa tabi ng isang bukal na nasa ilang. Tinanong siya, “Agar, alipin ni Sarai, saan ka nanggaling at saan ka pupunta?” “Tumakas po ako sa aking panginoon,” sagot niya. “Magbalik ka at pailalim sa kanyang kapangyarihan,” wika ng anghel. At idinugtong pa: “Ang mga anak mo ay pararamihin, At sa karamiha’y di kayang bilangin” (Genesis 16:6b-10).
Larawan kuha ng may-akda, Pundaquit, San Antonio, Zambales, 15 Mayo 2025.
Maraming pagkakataon sa buhay katulad tayo ni Sarai: sa pagmamagandang loob natin, madalas napapasama pa tayo. Inaabuso ng ilan kabutihang loob natin. Kasi rin naman, madalas tayo pabigla-bigla sa pagdedesiyon lalo na kung pinanginigbabawan tayo ng kapangyarihan na sa una tingin natin ginagamit natin sa kabutihan ngunit di alintana masamang epekto sa ilan.
Sa gitna ng lahat ng ito, naroon pa rin kabutihan ng Diyos. Mabuti na lang na hindi natin siya katulad dahil ang gawi natin kapag sumablay plano natin ay magsisihan.
Patas ang Diyos sa lahat. Kasi mapagmahal siya. Sa halip na sisihin tayo na dahil tayo naman palagi may kagagawan ng problema natin, humahanap siya palagi ng solusyon. Nakita ng Diyos na nakawawa si Agar bagama’t inabuso niya kagandahang loob ni Sarai. Wala siyang kapangyarihan, napakahina bilang alipin. At pagkatapos ay nagdadalantao. Kaya sa kanyang lungkot at hirap ay naglayas at nakita kanyang sariling nag-iisa, nawawala at takot na takot doon sa ilang. Parang tayo.
Ngunit hinanap pa rin siya – at tayo – ng Diyos upang pagpalain.
Tingnan kabutihan ng Diyos: hinahanap tayo at pinagpapala maski hindi tayo mabuti sa harap niya. Bagkus, higit pa nga niyang hinahanap at tila pinahahalagahan ang mga nawawala o naliligaw.
Ang ganda ng tanong ng anghel kay Agar na siya ring tanong sa atin ngayon, “Saan ka nanggaling at saan ka pupunta?”
Pagkaraan ng siyam na araw nating nobenaryo sa Sacred Heart, tingnan natin sarili nating paglalakbay sa pananampalataya, ating pinanggalingan at pinagdaanan sa buhay. Naroon ba Diyos sa oras ng ating paghihirap at pagsubok?
Tayo ba ay papalapit o papalayo sa Diyos sa ating buhay ngayon?
Pagmasdan pagkilala ng Diyos sa paghihirap ni Agar. Batid ng Diyos kanyang mga sugat. Sa sariling buhay natin marami ding pagkakataon nagpahayag ng habag at awa ang Diyos sa ating mga hirap na pinagdaraanan.
Ang pinaka-magandang bahagi nito ay ang pagbabalik ni Agar kay Sarai. Ang kanyang pagtitiwala sa Diyos na nangakong mula sa kanyang magiging anak kay Abram ay magmumula ang isa ring malaking lahi. Pati pangalan ng kanyang magiging anak ay Diyos ang nagbigay, Ishmael na ibig sabihin ay “nakikinig ang Diyos.”
Larawan mula sa Pinterest.com.
Ngayong bisperas ng Dakilang Kapistahan ng Kamahal-Mahalang Puso ni Jesus, walang duda nakikinig ang Diyos sa ating mga poanawagan at dalangin, tangis at panaghoy sa maraming sakit at hirap. Subalit, tayo ba ay nakikinig naman sa kanya?
Mismong si Jesus nagsabi hindi lahat ng tumatawag sa kanya ng “Panginoon, Panginoon” ay maliligtas dahil kung taliwas naman ang ating buhay sa ating pananampalataya. Kaya ngayong araw, balikan natin ating pinanggalingan upang maging maliwanag kung tayo nga ay malinaw pa rin sa patutunguhan, ang Diyos.
O Jesus na mayroong maamo at mapagkumbabang Puso, Gawin Mong ang puso nami'y matulad sa Puso Mo! Amen.
Lord My Chef Daily Recipe, Fr. Nicanor F. Lalog II Sacred Heart Novena Day 8, 25 June 2025
Detalye ng painting ng Sacred Heart of Jesus sa Visitation Monastery, Marclaz, France mula sa godongphoto / Shutterstock.
Habang tayo ay papalapit na sa Dakilang Kapistahan ng Kamahal-Mahalang Puso ni Jesus, ibig ko kayong anyayahang mag-imagine sa dalawang pagbasa ngayong ika-walong araw ng ating nobenaryo.
Napakaganda kasi ng mga tagpo sa Unang Pagbasa na magkausap ang Diyos at si Abram habang sa Ebanghelyo naman ay naroon ang babala ni Jesus sa mga alagad na tigib ng kanyang pagaalala o concern para sa kanila, kasama na rin tayo.
Pagkaraan ng lahat ng ito, si Abram ay nagkaroon ng isang pangitain. Narinig niyang sinabi sa kanya ni Yahweh: “Abram, huwag kang matatakot ni mangangamba man, kalasag mo ako, kita’y iingatan At ikaw ay aking gagantimpalaan” (Genesis 15:1).
Kalasag. Isang panangga ng mga kawal. Shield sa Ingles. Ito ang palaging tangan ng bawat sundalo kasabay ng kanyang sandata upang ipagsanggalang siya sa mga tama ng pana at sibat at kung mayroong malapitang bakbakan, ito ang panangga sa hataw ng mga itak at palakol. nang maglaon, laban na rin sa tama ng bala.
Alalaong-baga, kalasag ang proteksiyon ng kawal.
Ganoon ang Diyos kay Abram. Bilang kalasag niya, ang Diyos ang naging tagapaglaban at tagapagtanggol ni Abram tulad sa eksenang ito nang matagumpay na makipagdigma si Abram sa mga bumihag sa pamangkin niyang si Lot. Pagkatapos ng labanan, dumating ang pari ng Diyos na hari ng Salem, si Melquisidec upang pagpalain si Abram na nagbigay sa kanya ng mga nasamsam niyang kayamanan ng mga kalaban bilang pasasalamat sa tulong ng Diyos.
Kaya ang Diyos bilang kalasag ni Abram ang pangunahing impluwensiya rin sa buhay ni Abram.
Sa tagpong ito, makikipagtipan ang Diyos kay Abram sa unang pagkakataon. Nag-usap sila ng Diyos na parang magkaibigan sa isang pangitain kung saan nagpahayag ng saloobin si Abram ukol sa kayang edad na wala pa siyang anak.
Dito lalong gumanda ang eksena na nakakakilabot din: naghandog si Abram ng mga susunuging alay sa Diyos na tinupok ng apoy na ibig sabihin, tinanggap ng Diyos. Higit sa lahat, pinangako ng Diyos kay Abram na magiging kasing dami ng mga bituin ang kanyang lahi habang ang buong lupaing natatanaw niya ay magiging kanya. Iyon ang pinanghawakang parang kalasag ni Abram sa kanyang buhay. Kaya iyon ang malaking impluwensiya sa kanya.
larawan kuha ng may-akda, Pundaquit, San Antonio, Zambalaes, 14 Mayo 2025.
Imagine natin muli ang eksena ni Abram at Diyos sa gitna ng kadiliman ng gabi nang ganapin kanilang pagtitipan. At pagkatapos, ipasok natin eksena sa Ebanghelyo na katulad kung saan si ay matalik at buong giliw nakikipag-usap sa kanyang mga alagad. Kasama na tayo doon
Tila bagabag si Jesus na nagbababala sa atin sa mga huwad na propeta, sa mga manlilinlang tulad ng mga lobo o asong-gubat na nagkukunwaring tupa. Higit sa lahat, ang kahalagahan sa pagkilala at pagkilatis sa mga bunga ng mga punong kahoy.
Makikilala ninyo sila sa kanilang mga gawa. Napipitas ba ang ubas sa puno ng dawag, o ang igos sa puno ng aroma? Nagbubunga ng mabuti ang bawat mabuting punong-kahaoy, subalit nagbubunga ng masama ang masamang punongkahoy (Mateo 7:16-17).
Kalasag. Tapos bunga at punong kahoy. Anu-ano at sinu-sino nakaka-impluwensiya sa atin lalo na sa makabagong panahong ito?
Nakakalungkot isipin na ipinagmamalaki pa ng ilang kapatid natin ang kanilang pagiging makabago sa pagyakap sa mga kaisipang wokism at “liberated” sa larangan ng sexuality at pag-aasawa gayong salungat ang mga ito sa turo ni Jesus.
Ang bagong kalasag ng maraming tao ngayon ay agham at teknolohiya, pati tao minamanipula sa mga genetic engineering at test tube baby, bukod sa abortion at contraceptives. Marami tayong kinakain at iniinom sa ngayon na genetically modified, mga bunga ng eksperimento sa agham. At ang pinakamalungkot sa lahat, pera-pera na buhay ngayon. Lahat pinepresyuhan maging katotohanan at katauhan.
larawan kuha ng may-akda sa Tagaytay, Abril 2025.
Anu-ano at sinu-sino nakaka-impluwensiya sa atin sa buhay ngayon. Maituturing pa ba nating ating kalasag ang Diyos sa panahong ito na mas pinahahalagahan ang teknolohiya at materyal na bagay kesa espirituwal?
Ito ang babala ni Jesus: tingnan mga bunga nito. Naghahatid ba ng kapanatagan at kapayapaan sa ating sarili at sa mundo?
Maraming nag-aakala na ang sagot sa kadiliman ng buhay ngayon ay ang mga teknolohiya at makabagong kamalayan ngunit ang totoo, lalong naging hungkag ang buhay ng tao, lalo tayong lito at nawawala sa gitna ng maraming nakakaakit na impluwensiya sa buhay. Maraming kalasag tayong ginagamit ngayon na mahuna at hindi maaasahan sa pakikidigma sa buhay.
Walang katulad ang Diyos bilang kalasag. Kay Jesus, doon lamang tayo makapapamunga nang sagana tulad ng puno ng ubas. Maaring salat tayo sa kayamanan ngunit ganap ang ating katauhan kapag ang Diyos ang ating kalasag katulad ni Abram.
Kay sarap pagmasdan tuwing misa ng araw ng Biyernes ang mga deboto ng Kamahal-Mahalang Puso ni Jesus na mayroong suot na iskapularyo. Hindi ba’t hugis ng kalasag ang mga iskapularyo? Huwag nating ikahiyang isuot at panindigan si Jesus bilang ating kalasag, bilang impluwensiya sa buhay natin. Sa araw na ito, tinatanong tayo ni Jesus sa Kanyang Kamahal-Mahalang Puso kung ano at sino ang nakaka-mpluwensiya atin na siyang kalasag din nating laging dala-dala at pinakikinggan? Pagmasdan din natin ang ating mga bunga sa buhay at debosyon sa Sacred Heart.
O Jesus na mayroong maamo at mapagkumbabang Puso, Gawin Mong ang puso nami'y matulad sa Puso Mo! Amen.
Lord My Chef Daily Recipe, Fr. Nicanor F. Lalog II Sacred Heart Novena Day 7, 24 June 2025 Solemnity of the Birth of John the Baptist
Detalye ng painting ng Sacred Heart of Jesus sa Visitation Monastery, Marclaz, France mula sa godongphoto / Shutterstock.
Sikapin nating pag-ugnayin ating Nobena sa Sacred Heart at ang Dakilang Kapistahan ng Pagsilang ni Juan Bautista sa liwanag ng ating pagninilay kahapong bisperas nito ukol sa “summer solstice”.
Sa paglalahad ng personalidad at misyon ng Panginoong Jesus, palaging naroon si Juan Bautista bilang kanyang tagapaghanda ng daraanan gaya ng ating narinig sa propesiya ni Isaias sa unang pagbasa. Kaya naman maging sa kanilang kapanganakan ay hindi maiwasan ang ugnayang ito: isinilang sa petsang ito si Juan Bautista panahon ng “summer solstice” habang ang Pasko ng Pagsilang ni Jesus ay panahon ng “winter solstice”.
Mula sa wikang Latin ang salitang solstice na pinagsamang sol o araw/sun at sistere o paghinto na sa Ingles ay to stop o to stand still. Kapag mayroong solstice, humahaba ang araw dahil tumitigil pansamantala sa pag-inog ang daigdig upang tumutokn sa araw kaya kapag summer, ito ang pinaka-maliwanag habang kung taglamig, ito pinaka-madilim.
Kaya kagabi sabi natin, pinaaalalahan tayo na tumigil din upang katagpo muli ang Diyos. Mula sa salitang sistere nagbuhat ang Ingles na desist – stop o tigil.
Ngayong Dakilang Kapistahan ng Pagsilang ni Juan Bautista, tinatawagan tayo ng ebanghelyo at maging ng Kamahal-Mahalang Puso ni Jesus na tayo ay mag-resist ,”lumaban” o “tumutol” at mag-insist, magpilit.
Nang ikawalong araw, dumalo sila sa pagtutuli ng sanggol. Zacarias sana ang ipangangalan sa kanya – gaya ng kanyang ama – nugnit sinabi ng kanyang ina, “Hindi! Juan ang ipapangalan sa kanya.” “Subalit wala isa man sa iyong mga kamag-anak ang may ganyang pangalan,” wika nila. Kaya’t hinudyatan nila ang kanyang ama at itinanong kung ano ang ibig niyang itawag sa sanggol. Humingi siya ng masusulatan at sumulat ng ganito: “Juan ang kanyang pangalan.” At namangha silang lahat (Lukas 1:59-63).
Larawan kuha ng may-akda, St. Scholastica, Tagaytay, Agosto 2024.
Hindi sapat na tayo ay tumigil sa mga gawain natin o mag-desist upang makatagpo ang Diyos. Katulad nina Elizabeth at Zacarias, kailangan nating mag-resist upang labanan ang mga salungat sa plano ng Diyos at mag-insist sa ebanghelyo at mga turo ni Jesus.
Lalo na sa ating panahon ngayon na laganap ang kasamaan at kasalanan na tila baga inaayunan na ng lahat dahil sa social media. Normal na ngayon ang magmura at magsalita ng mga kalaswaan. Hindi lamang iyon, dahil sa internet at AI, talamak na rin ang mga kabastusang usapan at larawan na madaling makita ng lahat lalo ng mga bata. Higit sa lahat, dahil sa laganap at mabilis na pagkalat ng mga larawan at impormasyon, marami ang nahahalina na tanggapin at sang-ayunan mga kaisipang banyaga na tinuturing makabago gayong malinaw na mga mali at salungat sa kabutihan at mga turo ni Jesus tulad ng abortion at diborsiyo at same sex marriage.
Pagmasdan ang mariing resistance – pagtutol – ni Elizabeth nang makialam mga tao nakisaya sa kanila na pangalanang “Zacarias” ang kanyang sanggol: “Hindi! Juan ang ipapangalan sa kanya.”
Painting ni Anton Raphael, pangangaral ni San Juan Bautista sa ilang; mula sa wikipedia.org.
Kaya ba nating sumagot nang gayon sa mga paglapastangan sa Diyos at pagbatikos sa Mahal na Birheng Maria? Isa sa mga palaging sinasambit sa nobena sa Sacred Heart ay ang paglapastangan ng marami sa Banal na Eukaristiya at sa Kamahal-Mahalang Puso ni Jesus. Naipaglalaban ba natin sa pamamagitan ng mahinahong pagtutuwid. Nakakalungkot madalas nahihiya tayong magdasal lalo na bago kumain sa mga restaurant at fastfood! Kay gandang namnamin ang conviction ni Elizabeth kaya mariin siyang tumutol sa panukalang Zacarias ipangalan kay Juan.
Ang pagtutol o resistance ay mabuti kung ang ating tinututulan ay kasamaan at kasalanan. Nang lumaki na si Juan Bautista, palagi siyang tumitigil (desist) sa ilang upang manalangin at mamuhay ng payak di tulad ng gawi ng maraming tao noon maging ngayon. Katulad ng kanyang ina, mariin ding tinutulan ni Juan Bautista mga kamalian at kasamaan noon. Kaya siya nakulong ay dahil tahasan niyang sinabihan si Herodes na mali ang ginawa nitong pag-agaw at pagsama sa dating asawa ng kapatid niyang si Felipe. Sa kanyang pangangaral, hindi natakot si Juan Bautista na tawaging mga lahi ng ulupong kanyang kababayang namumuhay sa kasalanan bilang tanda ng kanyang pagtutol at paglaban sa mga kalabisan ng lahat.
Gayon din naman, napaka-halaga na mayroon din tayong pag-insist – pagpipilit, paninindigan baga – para sa tama at mabuti katulad nina Elizabeth at Zacarias. Ito ang halimbawa ni Zacartias nang isulat niya bilang pagsang-ayon di lamang kay Elizabeth kungdi sa Diyos mismo na “Juan ang ipapangalan” sa anak nila.
Nang mangaral si Juan Bautista sa ilang, pinanindigan niya lahat ng tama at mabuti kaya naman sa siya man ang unang naghandog ng kanyang buhay sa katotohanan katulad ni Jesus nang papugutan siya ng ulo ni Herodes sa salang pagsasabi ng totoo. Sa panahon natin hindi pa umaabot sa mga pagpaparusa maliban sa panlalait ang ating hinaharap sa paninindigan sa tama at mabuti tila hirap na hirap na tayo. Bumoto lang ng tama sa pagwawaksi sa mga corrupt at mamamatay tao, hindi natin magawa. Paano pa ang manindigan sa ibang turo ni Kristo?
Larawan kuha ng may-akda, Angels HIlls Retreat House, Tagaytay, Abril 2025.
Pagmasdan natin. Sa isang simpleng pagsusulat lamang, nabago si Zacarias at muling nakapag-salita nang kanyang ipagpilitan kalooban ng Diyos na Juan ang ipangalan sa sanggol. Higit pa roon, nabago ang kasaysayan ng mundo dahil sa pagpipilit niya sa pangalang Juan sa kanyang anak, natupad lahat ng propesiya sa tagapaghanda ng darating na Kristo.
Sa tuwing tayo at nagdedesist, resist at insist ng tama at mabuti laban sa kasamaan at kasalanan, tayo ay nagiging pagpapala ng Diyos na siyang kahulugan ng pangalang Juan. Kapag nagkakagayon, tunay nga nating naihahatid sa pagdating sa mundo ngayon si Jesus na pilit binubura, inaalis ng marami sa buhay sa mundo ngayon na pinapanginoon ay salapi at kapangyarihan.
Ngayong ika-pitong araw ng nobena sa Sacred Heart at Dakilang Kapistahan ng Pagsilang ni Juan Bautista, hinahamon tayo ni Jesus na huwag maging bantilawan – indifferent – o sala sa init, sala sa lamig sa ating pagiging alagad niya. Ating i-resist ang masasama at kasalanang laganap at mag-insist di lamang sa pagtuturo kungdi sa halimbawa sa ating pamumuhay ng ebanghelyo ni Kristo.
O Jesus na mayroong maamo at mapagkumbabang Puso, Gawin Mong ang puso nami'y matulad sa Puso Mo! Amen.
*Ang ideya ng SOLSTICE ay aking hinalaw mula sa pagninilay naman sa mga panahon ni Sr. Renee Yann, RSM sa kanyang blog na aking sinusundan; napakaganda ng kanyang mga lathalain at bakas ang kanyang kabanalan at karunungan. Tingnan sa link na ito: http://lavishmercy.wordpress.com
Lord My Chef Daily Recipe for the Soul by Fr. Nicanor F. Lalog II Sacred Heart Novena Day 6, 23 June 2025
Detalye ng painting ng Sacred Heart of Jesus sa Visitation Monastery, Marclaz, France mula sa godongphoto / Shutterstock.
Sigurado, sasabihin ninyo ako ay kumakanta na naman sa pagninilay dahil sa ating pamagat na “Tag-Araw, Tag-Ulan” mula sa awitin ng yumaong si Haji Alejandro noong aming kabataan ng 1977.
Bata pa lamang po ako ay mahilig na ako sa radyo at tugtugin kaya hindi ko maiwasang maugnay palagi maski sa pagdarasal ang maraming awiting aking nagisnan.
At heto na nga po ang titik ng awit ni Haji na noon ay tinaguriang “kilabot ng mga kolehiyala” di lamang sa kanyang porma kungdi sa ganda ng boses at mga tema ng pag-ibig sa kanyang musika katulad ng “Tag-Araw, Tag-Ulan”:
Tag-araw, sa may dagat namasyal At pagdilim, sa may baybay humimlay At nagyakap, sabay sa pagsabog ng alon Sabay sa paghuni ng ibon, saksi ay liwanag ng buwan 'Di ba sabi mo pa, na wala pang iba Na ako ang una sa pagmamahal mo, sinta?
At ang buhay nating dal'wa ay nagbunga Ng makulay na pag-ibig na dakila Ngunit, bakit ngayong umuugong ang hangi't ulan 'Sing lamig ng gabi ang mga halik mo? Ni wala nang apoy, titig mo sa akin Naglaho ba ang pagmamahal mo, sinta?
Larawan kuha ng may-akda, La Trinidad, Benguet, 12 Hulyo 2023.
Hanapin na lamang po ninyo sa YouTube.com ang awit ni Haji na “Tag-Araw, Tag-Ulan” dahil ngayong ika-anim na araw ng ating Nobena sa Kamahal-Mahalang Puso ni Jesus ay bisperas din ng Dakilang Kapistahan ng Pagsilang ni San Juan Bautista, ang tagapaghanda ng Kristo.
Bukod tanging siya lamang at si Jesus ang ipinagdiriwang natin ang kaarawan ng pagsilang bilang Dakilang Kapistahan o Solemnity, ang pinaka-mataas na antas ng selebrasyon sa Simbahan. Palaging pinag-ugnay ng mga ebanghelista lalo ni San Lukas ang buhay at misyon nina San Juan Bautista at Panginoong Jesus na magpinsang makalawa.
Bagama’t ating ipinagdiriwang din ang pagsilang ng Mahal na Birheng Maria tuwing ika-walo ng Setyembre, ito ay Kapistahan lamang o Feast. Kaya kung inyong napapansin, ang kapistahan kadalasan ng mga Santo at Santa ay petsa ng kanilang kamatayan dahild doon sila pumasok sa buhay na walang hanggan.
Marahil sa bahaging ito nagtataka na kayo nasaan ang kaugnayan ng ating introduction na awitin ni Haji na “Tag-Araw, Tag-Ulan” at nina Jua Bautista at Jesu-Kristo at ng Kanyang Kamahal-Mahalang Puso? Heto po mga kaugnayang iyon:
Isinilang si Juan Bautista panahon ng summer solstice, ang pinakamahaba at pinaka-maliwanag na araw sa buong taon tuwing Hunyo habang si Jesus naman ay isinilang ng winter solstice, pinaka-mahaba at pinaka-madilim na araw tuwing Disyembre upang ipakita kanilang ugnayan: dala ni Juan Bautista ang liwanag ni Kristo na siyang liwanag sa gitna ng malaking kadiliman ng mundo.
Ang salitang “SOLSTICE” ay mula sa wikang Latin ng pinagsamang mga kataga na “SOL” (araw o sun) at “SISTERE” (tigil o hinto, stop o stand still gaya ng “to desist/resist” sa Ingles) na kung saan pansamantalang tumitigil o humihinto ang mundo at tumututok sa araw kaya pinaka-maliwanag din ang araw na iyon. Ayon sa PAGASA, naganap ang summer solstice ng 2025 sa bansa noong Sabado, ika-21 ng Hunyo bandang alas-10:42 ng umaga;magaganap ang winter solstice naman sa ika-21 ng Disyembre, 2025 ganap na alas-11:03 ng gabi na siyang pinakamahaba at madilim na araw naman.
Yung awit ni Haji ay “summer solstice” sa Pilipinas na kung saan ating nararanasan ang tag-ulan sa tag-araw, hindi ba? Sa awit ni Haji, nagtataka siya bakit huminto ang kanilang pagmamahalan na tila lumalabo na kanilang samahan katulad ng malakas na ulan sa gitna ng sikat ng araw.
Larawan kuha ng may-akda sa St. Paul Spirituality Center, La Trinidad, Benguet, 06 Enero 2025.
Ang ganda ng larawan, hindi ba?
Subalit, hindi ba ganyan din kadalasan ugnayan natin sa Diyos, parang malabo na di maintindihan? Alalaong-baga, itinakda ng Diyos na natural na tumigil (sistere) pansamanatala ang mundo sa harap ng araw (sol) upang magkaroon ng SOLSTICE upang pahabain at paliwanagin ang araw minsan kada Hunyo at dagdagan ang dilim ng gabi minsan kapag Disyembre upang mabalanse ang init at lamig sa daigdig. Kapag walang solstice, maaring masunog at matusta siguro ang mundo! Kaya mahalaga ang solstice na siya ring panawagan ng Diyos sa ating lahat ngayon.
Dumating si Juan Bautista upang magkaroon ng sosltice kung baga upang tumigil at magisis ng mga kasalanan at magsuri ng sarili upang magbalik sa Diyos sa pamamagitan ng pagkilala at pagmamalasakit sa kapwa.
Ito rin ang kailangan natin sa buhay ngayon, ang pagtigil at pananahimik. Tingnang paanong pinatahimik ng anghel si Zacarias na ama ni Juan Bautista. Katulad niya tayong mga tao ngayon. Puro tayo mema – memasabi lang. Puro kuda ika ng mga bata. Lahat iniisip natin maski problema ng Diyos, problema ng mga kung sinu-sino.
Napansin ko sa aking pagiging chaplain dito sa unibersidad, maraming mga bata ngayon ang “over-thinker” pero hindi na man “critical-thinker”.
Senyales ng kawalan ng pagtitiwala maging ng pananampalatay ang pagiging overthinker – lahat kasi inaalala at kinatatakutan. Madalas mga overthinker ay manipulator at control freak din. Wala kasing tiwala katulad ni Zacarias na ang lakas ng loob hamunin ang angel sa tanong niya kung paano niya matitiyak na totoo ang mabuting balita sa kanya ng pagkakaroon ng anak gayong baog at matanda na si Elizabeth na kanyang may-bahay?
Sa kabilang dako naman, pagmasdan ang kusang pananahimik o pagtigil (sistere) ni Elizabeth sa loob ng kanilang tahanan ng anim na buwan nang siya ay magdalantao kay Juan Bautista. Puno siya ng tiwala at pananampalatay sa Diyos katulad ng kanyang pinsang si Maria na pagkaraan ng anim na buwan ay babalitaan din ng anghel ng pagsilang niya sa Kristo.
Katulad din niya si Jeremias na tinawag at hinirang ng Diyos sa unang pagbasa upang maging kanyang propeta. Bagaman ipinakikita ng tagpo ng unang pagbasa ang pagkakahalintulad ng misyon nina Jeremias at Juan Bautista bilang tagapagsalita ng Diyos, ipinakikita rin sa atin ang attitude niya na tumigil at tumalima sa atas ng Diyos.
Larawan kuha ng may-akda, Cabo de Roca, Pundaquit, San Antonio, Zambales, 14 Mayo 2025.
Sa kuwento ng pagsilang ni Juan Bautista, ipinakikita sa atin kung paanong ang Diyos ay pumapasok sa ating panahon at buhay upang isagawa ang kanyang pagliligtas. Subalit malinaw din sa kuwentong ito ang pakikipag-isa ng tao tulad nina Zacarias at Elizabeth maging ni Jeremias upang maganap plano ng Diyos kay Jesu-Kristo.
Ito ang misyon na ipinagpapatuloy ng Simbahan gaya ng pagninilay at paliwanag ni San Pedro sa ikalawang pagbasa. Kung titingnan natin, madalas parang malabo ang Diyos, parang tag-ulan sa tag-araw na tinatawag tayo sa misyon kay Kristo gayong kay rumi natin sa kasalanan, kay daming kapintasan. Madalas pa nga ay tumatanggi tayo o naghahamon gaya ni Zacarias.
Subalit isang bagay ang malinaw: hindi titigil ang Diyos hanggat hindi tayo napapatigil din upang makinig at sumunod sa kanya. Sa araw na ito, hiling sa ating ng Sacred Heart ay magkaroon ng solstice – huminto at tumigil pansamantala at itutok ating tuon at sarili sa alab ng apoy ng pag-ibig ni Jesus sa atin.
O Jesus na mayroong maamo at mapagkumbabang Puso, Gawin Mong ang puso nami'y matulad sa Puso Mo! Amen.
*And ideya ng SOLSTICE ay aking hinalaw mula sa pagninilay naman sa mga panahon ni Sr. Renee Yann, RSM sa kanyang blog na aking sinusundan; napakaganda ng kanyang mga lathalain at bakas ang kanyang kabanalan at karunungan. Tingnan sa link na ito: http://lavishmercy.wordpress.com
Lord My Chef Daily Recipe by Fr. Nicanor F. Lalog II Sacred Heart Novena Day 4, 21 June 2025
Detalye ng painting ng Sacred Heart of Jesus sa Visitation Monastery, Marclaz, France mula sa godongphoto / Shutterstock.
Siguro napakanta kayo sa pamagat ng ating pagninilay ngayong araw na buhat sa 1992 hit ng yumaong si Bodjie Dasig at ng kanyang Law of Gravity na Sana Dalawa ang Puso Ko (ginawa din itong pelikula noong 1994 starring Dina Bonnevie, Alice Dixson at Rustom Padilla).
Usiginanga… kantahin nga natin:
Sana dalawa ang puso ko Hindi na sana nalilito kung sino sa inyo Sana dalawa ang puso ko Hindi na sana kailangan pang pumili sa inyo
Maraming naging bersiyon ang kantang iyon kasi nga bukod sa maganda ang tono, e talaga namang paborito ng maraming “nalilito” sa pag-ibig kungdi sa kungdi sa buhay mismo.
Subalit ang mabuting balita ngayong ikaapat na araw ng ating Nobenaryo sa Kamahal-Mahalang Puso ni Jesus ay batid mismo ito ng Panginoon – ang ating kalituhan sa buhay na kanyang tinatalakay sa ebanghelyo ngayon.
“Walang makapagilingkod nang sabay sa dalawang panginoon sapagkat kapopootan niya ang isa at iibigin ang ikalawa, paglilingkuran nang tapat ang isa at hahamakin ang ikalawa. Hindi kayo makapaglilingkod ng sabay sa Diyos at sa kayamanan” (Mateo 6:24).
Larawan kuha ng may-akda, Sacred heart Novitiate, Marso 2024.
Ginamit na kataga sa English translation ng bahaging ito ng ebanghelyo ang orihinal na kataga na “mammon” – You cannot serve both God and mammon.
Kung tutuusin sabi ng mga dalubhasa sa bibliya, walang tiyak na translation ang “mammon” at naging pakahulugan na lang ang kayamanan at pera o salapi. Ayon sa kanila, malawak at kumplikado ang sinasaad ng “mammon” katulad ng ano mang labis (excess) at imbalance o kawalan ng balanse sa mga bagay-bagay na nagdudulot ng pagkakasakit at kawalan ng katarungan.
Alalaong-baga, ang “mammon” gaya ng ano mang labis at sobra ay nakakasama at nakakasira sa ating pagkatao. Maaring ituring ang pagkain at inumin o kahit anong bagay na mabuti ngunit sumasama kung sumosobra. Ang “mammon” ay ano mang bagay na nakaka-addict na ayaw na nating bitiwan hanggang sa malunod o malulong na tayo at malimutan natin ating sarili pati mga kapwa natin.
Totoo naman na kailangan natin ang pera upang makapag-aral, magkaroon ng damit at ng makakain ngunit kapag ito at iba pang mga bagay maging mga tao na ang ating pinapanginoon, ang mga ito ay nagiging mammon. At kung magkagayon, mas malamang na hindi malayo na tayo ay nagkakasala o namumuhay sa kasalanan. Kaya kailangang matukoy natin ang ating mga “mammon” bago maging huli ang lahat at masira na ating buhay sa kasalanan.
Larawan kuha ng may-akda, Sacred heart Novitiate, Marso 2024.
Gayon din naman, hindi pa rin sapat na matukoy lamang natin ang iba’t ibang “mammon” at mga kalabisan sa buhay natin. Mahalaga ring makita ang sitwasyon ng buhay ngayon na kung saan ang Diyos ay binabale-wala at ang mga turo ng Simbahan maging ano mang kabutihan ay pinagtatawanan.
Ito pinakamahirap sa ating panahon ngayon na namumuhay tayo sa gitna ng maraming makabagong teknolohiya na nagbubunsod ng mga kakaibang kamalayan at kaisipan kung saan ang lahat ay sinusukat na lamang sa pera at kapakinabangan. Hindi lamang nangingibabaw ang mga materyal na bagay at lahat ng uri ng “mammon” kungdi wala na rin ang Diyos sa usapan.
Tawag dito sa Ingles ay “dissonance” o mawala sa tono tulad ng sa musika. Hindi ba ganito ang buhay nating ngayon, wala sa tono?
Sa ating pagsisikap na mamuhay ayon sa ebanghelyo, lumago sa espirituwalidad at maging banal gaya ng panawagan ni Jesus sa ating lahat, kitang-kita at damang-dama natin na napaka-hirap nito. Palaging nakasalungat ating mga pahalagahan o values sa pinahahalagahan at patakaran ng mundo na ang gusto palagi ay maging mayaman at makapangyarihan, maging sikat at kilala, maging malaya sa maling paraan kayat ang panawagan ng marami ay diborsiyo at abortion, pati na rin same sex marriage.
13th Day Devotion sa Our Lady of Fatima University CAS Chapel, Agosto 2023.
Subukan mong ituro o magsalita ukol sa katapatan sa pag-aasawa, ang kamalian ng pakikipagtalik sa kapwa lalake o babae, ang karapatan ng mga sanggol sa sinapupunan at ikaw ay pagtatawanan, lalaitin at kukutyain habang pinagsasabihan ng lahat ng pangalan mula kosnerbatibo o makaluma, Pariseo, at nagmamalinis.
Balikan ating mga pagbasa nitong lumipas na isang linggo na ang mga paksa ay salungat sa gawi ng kasalukuyang daigdig tulad ng pagmamahal sa kaaway, pagiging bukas-palad, at pagdarasal tuwina.
Sa mundo ngayon, ang binibigyang halaga palagi ay kaginhawahan, kung ano ang madali at kalugod-lugod. Ultimo ang pagtanda ay tinitingnang kapintasan at sakit na kinatatakutan kaya lahat ay gustong manatiling bata.
Noon pa man ay napansin na ito ni San Pablo ngunit para sa kanya, walang saysay ang ipagyabang ating husay at galing bagkus dapat nating ikatuwa ang mga sakit at pagtitiis na pinagdaraanan sa ngalan ng Panginoon.
ganito ang kanyang (Panginoon) sagot, “Ang tulong ko ko’y sapat sa lahat ng pangangailangan mo; lalong nahahayag ang aking kapangyarihan kung ikaw ay mahina.” Kaya’t buong galak na ipagmamapuri ko ang aking kahinaan upang palakasin ako ng kapangyarihan ni Cristo. Dahil kay Cristo, walang halaga sa akin kung ako ma’y mahina, kutyain, pahirapan, usigin, at magtiis. Sapagkat kung kailan ako mahina, saka naman ako malakas (2Corinto 12:9-10).
Mismong ang Panginoong Jesus ito rin ang naranasan noong siya ay pumarito sa lupa. Hanggang sa Krus hindi siya tinantanan ng diablo sa panunukso, pilit na hinahati kanyang puso at kalooban upang talikuran ang Ama sa langit kasama na tayong mga tao.
Larawan kuha ng may-akda, Sacred Heart Novitiate, Novaliches, QC, 20 Marso 2025.
Subalit nanatiling matatag si Jesus. Ni minsan hindi niya naisip na sana dalawa ang kanyang puso sapagkat sa kanyang Kamahal-Mahalang Puso, iisa ang nanatiling tuon at laman.
Ngunit pagsumakitan ninyo nang higit sa lahat ang pagharian kayo ng Diyos at mamuhay nang ayon sa kanyang kalooban, at ipagkakaloob niya ang lahat ng kailangan ninyo (Mateo 6:33).
Nag-iisa lang ang ating puso dahil nag-iisa lamang tayo sa Puso ni Jesus. Bawat isa sa atin ay kanyang pinakamamahal.
Sa atin bang puso, si Jesus din ang ang pinaka-mamahal? O, nahahati na rin ang puso natin, namamangka sa dalawang ilog?
O Jesus na mayroong maamo at mapagkumbabang Puso, Gawin Mong ang puso nami'y matulad sa Puso Mo! Amen.
Lord My Chef Daily Recipe by Fr. Nicanor F. Lalog II Sacred Heart Novena Day 2, 19 June 2025
Detalye ng painting ng Sacred Heart of Jesus sa Visitation Monastery, Marclaz, France mula sa godongphoto / Shutterstock.
Nakatutuwa itong ating wika. Mabulaklak na kahit hindi ka isang makata minsa’y di sinasadya ika’y nakakatha ng kahit maigsing tula.
Madalas ating mabasa sa mga panitikan at mapakinggan saan man kuwentuhan na tila baga itong puso ay nagsasalita gayong wala naman itong bibig. Mismo ang Panginoong Jesus noon ay nagsabi na “ano man ang bukambibig, siyang laman ng dibdib” (Mt.12:34 at Lk.6:45) upang ipakita ang pagkakadugtong ng puso at bibig tulad ng kaisahan nito sa ating kamay batay sa pagninilay kahapon.
Samakatwid, nangungusap nga itong ating puso. At iyan ang ibig kong pagnilayan ngayong ikalawang araw ng ating pagsisiyam para sa Dakilang Kapistahan ng Kamahal-Mahalang Puso ni Jesus. Ito ang sinasaad sa ating napakinggan ngayong araw na bahagi ng pangangaral ni Jesus sa mga tao mula sa kanyang sermon sa bundok.
“Sa pananalangin ninyo’y huwag kayong gagamit ngn napakaraming salita, gaya ng ginagawa ng mga Hentil. Ang akala nila’y pakikinggan sila ng Diyos dahil sa dami ng kanilang salita. Huwag ninyo silang tutularan. Sapagkat alam na ng inyong Ama ang inyong kinakailangan bago pa man ninyo hingin sa kanya. Ganito kayo mananalangin: ‘Ama naming nasa langit, sambahin nawa ang pangalan mo'” (Mateo 6:7-9).
Isa sa mga madalas na itanong sa akin ng mga mag-aaral dito sa Our Lady of Fatima University bilang kanilang chaplain ay alin daw ba ang dapat nilang pakinggan, sigaw ng puso o sigaw ng isipan?
Palagi kong tugon sa kanila ay ang pabirong paalala na unahin nilang pakinggan lagi ang sigaw ng kanilang mga magulang.
Pagkaraan ng ilang tawanan, saka ko binabalik sa kanila ang tanong sa ibang anyo naman: humihiyaw nga ba ang puso gayong ang pagtibok nito ay napakahina? Hindi kaya sa pakikipag-usap sa atin nitong ating puso, ang ibig nito ay taimtim na pakikinig dahil kung ito ay mangusap, madalas ay pabulong.
Larawan kuha ng may-akda, Atok, Benguet, 27 Disyembre 2024.
Mag-imagine tayo kunwari ay naroon tayo sa bundok sa sermon ni Jesus. Siguradong malakas ang tinig niya sa pangangaral ngunit sa aking pakiwari mayroong indayog ang kanyang pananalita na kung saan minsan-minsan marahil siya ay bumubulong katulad nitong sa pagtuturo niya kung paano tayo mananalangin. Mahigpit ang kanyang bilin na huwag tutularan mga Hentil na napakaraming sinasabi sa Diyos sa pakiwaring sila ay pakikinggan. Hindi natin kailangang maging maingay at daanin sa dami ng sinasabi ang Diyos bagkus higit na mainam ang pananahimik upang mapakinggan sinasabi sa atin ng Diyos. Sinabi na ni Jesus na alam ng Diyos ating pangangailangan bago pa man tayo dumulog sa kanya sa pagdarasal. Kaya tayo nagdarasal ay upang pakinggan kalooban ng Diyos.
Kaya gumagamit ng stethoscope mga duktor at nurse kasi nga mahina ang tinig ng puso natin. At yon ang unang kinakailangan sa pananalangin – katahimikan upang Diyos ay mapakinggan!
Kung ang puso man ay humihiyaw, marahil wala na tayong masyadong alitan at mga kaguluhan dahil tiyak ating maririnig at mapapakinggan bawat pintig ng puso na iisa ang sinasabi kungdi ang tayo ay magmahal nang tunay. Ito ang buod ng “Ama Namin” at lahat ng mga panalangin. Ang pag-ibig ng Diyos sa ating lahat na ating tinutugunan ng pagmamahal sa ating kapwa dito sa lupang ibabaw lalo na sa pagpapatawad sa kanilang pagkakasala sa atin.
Sa Kamahal-Mahalang Puso ni Jesus, doon ay malinaw na inihahayag ang dakilang pag-ibig ng Diyos sa ating lahat ngunit walang nakikinig dahil mas nahahalina ang marami sa malalakas at maiingay na tinig ng daigdig. Ito yung ikinalulungkot ni San Pablo sa mga taga-Corinto sa unang pagbasa ngayon dahil napakadali nilang nalinlang at napasunod sa mga kakaibang turo ng ibang nangangaral sa kanila. Katulad din natin ngayon na maraming nagpapaniwala at nahahalina sa mga kung anu-anong kaisipan ng mundo gaya ng new age at wokism at iba pang mga ideya na wala nang pakialam sa Diyos at moralidad gaya ng relativism na siyang sanhi ng paniniwala sa same sex marriage at abortion.
Larawan kuha ng may-akda sa Liputan, Meycauayan, Bulacan, 31 Disyembre 2022.
Imagine din natin na first time napakinggan ang panalanging “Ama Namin.” Malamang pabulong at marahang binigkas ni Jesus ang mga titik ng panalanging ito upang tumimo ng higit sa puso at kalooban ng mga tagapakinig.
Kakaibang kaisipan noon iyon sa mga Hudyo sapagkat ang Diyos sa pagkakaalam nila ay makapangyarihan at hindi maaabot doon sa langit. Ngunit kay Jesus, malapit ang Diyos tulad ng sino mang ama sa lupa. Isang personal at mapagmahal na parang tao ang Diyos na pinakilala ni Jesus sa kanila at maging sa atin ngayon kaya mas malamang ay malumanay na malumanay ang pagbigkas ni Jesus lalo ng “Ama naming nasa langit” dahil puno ng pagmamahal at pag-galang. Hindi ba noong una tayong ma-in love ay tahimik din tayo? Hindi natin pinagsasabi yung pers lab natin?
Ayon sa mga dalubhasa sa bibliya, mas mahaba ang tala ni San Mateo sa pagtuturo ni Jesus ng “Ama namin” kesa sa bersiyon ni San Lukas; layunin anila ni San Mateo na ituro ang ating disposisyon sa pananalangin habang si San Lukas naman ang tuon ay naroon sa laman ng ating dasal.
Sa madaling sabi, pagmamahal ang disposisyon nating dapat sa pananalangin di lamang ng “Ama namin” kungdi mismo sa ating pakikipag-ugnayan sa kapwa na siyang paghahayag ng ating ugnayan sa Diyos.
Ang Ama namin at lahat ng pananalangin ay paghahayag ng ugnayan kaya ang mga ito ay dinarama, nilalasap dahil ito ay isang karanasan na pinaninindigan at pinatutunayan sa mabubuting gawa.
Noong bata pa tayo at wala pang kamuwang-muwang sa mga kalokohan at kasamaan ng mundo, napakadali nating napapakinggan bulong ng puso na magmahal, makipag-bati, magsorry, magsabi ng please at thank you, at maging mabuting tao. Subalit sa ating pagtanda, atin nang tinuturuan ang puso natin ng sariling kagustuhan na dapat laging sundin at pakinggan. Magsinungaling kung kinakailangan.
Masaklap na bunga nito ang ating pagkakawatak-watak. Hindi maramdaman ang ating ugnayan dahil maraming ayaw nang magmahal, ayaw nang kilalanin bawat isa bilang kapatid at kapwa sa iisang Ama nating Diyos.
Ngayong ikalawang araw sa ating pagnonobena sa Sacred Heart, matuto tayong muli na manahimik at makinig sa tinig at pintig ng puso natin upang muli tayong makiniig sa Diyos na Ama natin. Kapag muli nating ninamnam ang katotohanang ito, mapagtatanto na rin natin ang ating kapatiran sa iisang Ama kay Kristong kapatid natin.
Sa ating panahong napaka-ingay at kay dami-daming nag-aagawan sa ating atensiyon upang pakinggan at sundin, marahil ay humihiyaw na nga itong puso natin ng pabulong dahil hirap na itong maiahon ang katotohanan ng pag-ibig na ating ibinaon. Pagmasdan paanong palaging kalakip ng debosyon sa Mahal na Puso ni Jesus ang pagtitika sa mga kasalanan at pagbabalik-loob sa Diyos at kapwa. Kasi nga, ang magkasala ay hayagang pagtanggi natin na magmahal. Iyon ang salita at pangungusap tuwina ng puso – magmahal, magmahal, at magmahal pa rin! Manalangin tayo:
O Jesus na mayroong maamo at mapagkumbabang Puso, Gawin Mong ang puso nami'y matulad sa Puso Mo! Amen.
Lord My Chef Daily Recipe for Soul by Fr. Nicanor F. Lalog II Sacred Heart Novena Day 1, 18 June 2025
Detalye ng painting ng Sacred Heart of Jesus sa Visitation Monastery, Marclaz, France mula sa godongphoto / Shutterstock.
Tamang-tama ang ating mga pagbasa sa araw na ito ng Miyerkules ng ika-labing isang linggo sa Karaniwang Panahon na nagtutuon ng ating pansin sa ating puso sa unang araw ng nobena sa Kamahal-Mahalang Puso ni Jesus.
Ang mga aral ng Panginoong Jesus sa ebanghelyo na huwag maging pakitang-tao lamang ang ating mga gawa ng kabutihan kungdi magbukal mula sa kaibuturan ng ating mga puso ang siya ring nilalagom ni San Pablo sa kanyang sulat sa mga taga-Corinto at maging sa ating lahat ngayon:
Tandaan ninyo ito: ang naghahasik ng kakaunti ay mag-aani ng kakaunti, at ang naghahasik naman ng marami ay mag-aani ng marami. Ang bawat isa’y dapat magbigay ayon sa sariling pasiya, maluwag sa loob at di napipilitan lamang, sapagkat ang ibig ng Diyos ay kusang pagkakaloob. Magagawa ng Diyos na pasaganain kayo sa lahat ng bagay – higit pa sa inyong pangangailangan – upang may magamit sa pagkakawanggawa (2 Corinto 9:6-8).
Larawan kuha ng may-akda, Sacred Heart Novitiate, Novaliches, Marso 2023.
Mas mainam ang salin sa Inggles ng ika-pitong talata, “God loves a cheerful giver.” Kailan ba tayo nagiging “cheerful giver” o galak na kusang loob sa pagbibigay?
Maraming pagkakataon sa buhay natin na madali tayong magbigay at magbahagi ng ano man mayroon tayo tulad ng salapi, pagkain, damit at iba pang gamit kapag tayo ay sagana sa mga bagay na materyal. Gayon din kung tayo ay panatag ang katayuan kapag walang problema at suliraning mabigat, kapag tayo ika nga ng mga kabataan ay chill-chill lamang.
Subalit, nangyayari din naman na maramot tayo maski tayo ay sagana sa buhay at panatag ang lahat. Para bang bad trip tayong tumulong maski alam naman nating mayroon tayong sapat para sa atin o walang gaanong alalahanin.
Sa kabilang dako naman, may mga pagkakataon na kahit tayo ay hindi naman saganang-sagana sa mga bagay at iba pang uri ng kayamanan ay mapagbigay pa rin naman tayo ng tulong maging ng ngiti at pakikisama. May mga panahon na napakagaan natin sa pagtulong at pagdamay kahit naman tayo mismo ay gipit ang kalagayan. At siyempre naman, hindi rin nating maikakaila na pinakamaramot at masungit tayo kapag tayo ay kapos at salat sa ano mang magaganda sa buhay.
Pagmasdang mabuti. Meron man o wala, maari tayong maging mapagbigay o madamot. Ibig sabihin, wala sa ating mga kamay o laman ng bulsa ang pagiging mapagbigay. Ito ay naroon sa ating puso!
Ang ating puso ang pinagmumulan, hindi ang ating mga kamay ang siyang dahilan at kakayanan ng ating pagiging bukas-palad bagaman ang palad ay bahagi ng kamay; sa lahat ng bahagi ng ating katawan, itong puso ang sentro ng lahat ng ating kilos at galaw maging ng pagpapasya kung kayat nasa puso ang ating buhay at sentro ng katauhan. Kapag namatay ang puso, tayo ay mamamatay. Kaya doon din sa puso nananahan ang Diyos sa atin kung saan bumubukal ating pananampalataya at pagtitiwala sa Kanya.
Magiging cheerful giver lamang tayo at generous o bukas-palad kapag buo tiwala natin sa Diyos na hindi Niya tayo pababayaan magbigay man tayo ng magbigay. At ito ay madarama lamang doon sa puso kung saan nananahan ang Diyos sa atin. Kapag buo ang ating pagtitiwala sa Diyos doon sa puso natin, wala tayong takot magbahagi at maging mabuti, magmahal sa kapwa maski tayo ay sakbibi ng mga sakit dahil panatag ating puso at kalooban sa Diyos na pinagmumulan ng lahat ng kabutihan.
Higit sa lahat, nagiging bukas-palad tayo at cheerful giver dahil malinaw sa atin na ano mang mayroon tayo sa buhay, ito ay sa Diyos pa rin. Ano mang pera o gamit o kabutihan ibigay natin sa iba, hindi ito mauubos ni masasaid dahil sa Diyos na walang hanggan naman ang lahat ng ito. Hindi magmumula sa kaisipan kungdi sa kaibuturan ng puso ang kaalaman at katiyakang ito.
Wika nga ni Papa Leo XIII sa kanyang sulat noong 1899 sa pagtatalaga ng sangkatauhan sa Kamahal-Mahalang Puso ni Jesus, doon aniya sa Sacred Heart natatagpuan ang tanda at larawan ng walang hanggang pagmamahal sa atin ni Jesu-Kristo kaya tayo man ay nakapagmamahal. Sino mang nagmamahal na tunay, siguradong siya ay mapagbigay ng kusa. Higit sa lahat, nagagalak palagi tulad ni Jesus.
Nawa sa unang araw na ito ng ating pagsisiyam sa Dakilang Kapistahan ng Sacred Heart sa isang linggo, suriin nating mabuti ang ating mga puso kung naroon ang pagtitiwala kay Jesus. Ating pagmasdang mabuti ating mga kamay kung ang mga ito ay naka-ugnay doon sa ating puso na siyang sentro at hantungan ng pagkakadugtong-dugtong di lamang ng ating mga kamay at braso kungdi ng lahat ng bahagi ng ating katawan. Hindi tayo makapagmamahal nang tunay, pati ating mga kamay ay tiyak titiklop at sasaradong parang galit na kamao kapag ang puso natin ay tumigas at namatay. Kaya ating idalangin:
O Jesus na mayroong maamo at mapagkumbabang Puso, Gawin Mong ang puso nami'y matulad sa Puso Mo! Amen.
Lord My Chef Daily Recipe for the Soul by Fr. Nicanor F. Lalog II Friday, Solemnity of the Most Sacred Heart of Jesus-B, 07 June 2024 Hosea 11:1, 3-4, 8-9 ><}}}*> Ephesians 3:8-12, 14-19 ><}}}*> John 19:31-37
Being tender and caring are essentially your works, O God, made known to us by your Son Jesus Christ in His Most Sacred Heart where there is enough room for each one of us wounded and hurting to find healing; bitter and disgusted to have rest and solace; lost to find way back home.
Thus says the Lord: When Israel was a child I loved him, out of Egypt I called my son. Yet it was I who taught Ephraim to walk, who took them in my arms; I drew them with human cords, with bands of love; I fostered them like one who raises an infant to his cheeks; Yet. though I stooped to feed my child, they did not know that I was their healer.
Hosea 11:1, 3-4
I must admit, O God, that I have not yet really known You that until now, I lack your tenderness and care for others; to have tenderness like You, Lord, is first of all for me to be intimate with You, my Father, my Life, my Mission; You have nurtured me as your son but I never recognized You fully that is why many times I followed my doubts and negative thoughts than You. So many times I pray yet still so far from You, O God!
Lord Jesus Christ, "dwell in my heart through faith so that I may be rooted and grounded in love" (Ephesians 3:17) because when my love with God is superficial, all my relationships are also skin-deep that make me forget my love experiences, giving more emphasis on others' shortcomings, expectations, and returns; tenderness is being like You, O God, of having a big heart able to accommodate those suffering because You know and realize the gravity of what others are going through; more than a feeling, tenderness is love and mercy in action because it is to feel what others are going through.
Jesus, meek and humble of heart, make my heart like Thine, close to the Father, close to His children. Amen.
Photo by author, Sacred Heart Novitiate, Novaliches, QC, 20 March 2024.
lordmychef.com 