Lawiswis ng Salita ni P. Nicanor F. Lalog II, Ika-29 ng Hulyo 2021
“Ang Pagbuhay kay Lazaro”, isang painting ni Duccio de Buoninsegna noong 1311. Larawan mula sa commons.wikimedia.org
Sinabi ni Marta kay Jesus,
"Panginoon, kung narito kayo
hindi sana namatay
ang aking kapatid." (Juan 11:21)
Maraming pagkakataon, Panginoon
ganyan din aming sinasabi
kapag kami ay sakbibi ng dalamhati,
tulad ni Santa Marta sa pagpanaw
ng kapatid nilang si San Lazaro:
Kung narito ka, Panginoon.....
...hindi sana nagkaroon ng pandemic,
...hindi sana kami nagipit,
...hindi sana kami nagkasakit,
...hindi sana kami nagkamali,
...hindi sana kami kinakapos,
...hindi sana kami nagugutom,
...hindi sana kami naghikahos,
...hindi sana kami nalinlang,
...hindi sana kami nasaktan,
...hindi sana kami nawalan,
...hindi sana kami nagkahiwalay,
...hindi sana kami napaalis,
...hindi sana kami natalo,
...hindi sana kami napahiya,
...hindi sana kami sumuko,
...hindi sana kami napatigil sa pag-aaral,
...hindi sana kami naulila,
...hindi sana kami naligaw,
...hindi sana kami nabigo,
...hindi sana kami nagkaganito.
Tiyak na marami pa kaming
masasambit na sana ay hindi
nangyari kung narito ka,
Panginoong Jesu-Kristo
katulad ni Santa Marta nang
pumanaw kapatid niya at
kaibigan ninyo na si San Lazaro;
ngunit hayaan din ninyo na aming
mapagtanto kalooban at layon ninyo
kaya kayo naparito upang kami
ang maging kapanatilihan mo
at sumaklolo sa mga nasa peligro.
Itulot po ninyo, Panginoon
aming tularan bunsong kapatid
nina Santa Marta at San Lazaro,
si Santa Maria ng Betanya:
manatili sa iyong paanan,
magnilay at madalisay ang buhay
sa pananalangin upang sa pagdamay
namin sa mga nahihirapan at nabibigatan
ikaw bilang Buhay at Muling Pagkabuhay
ay kanilang panaligan sa aming
pagkakapatiran at pagtutulungan
maramdaman nila, narito ka, Panginoon!
Icon ni Jesus dumalaw sa magkakapatid na San Lazaro, Santa Maria, at Santa Marta sa kanilang tahanan sa Betanya. Larawan mula sa http://www.crossroadsinitiative.com.
Lawiswis ng Salita ni P. Nicanor F. Lalog II, Ika-29 ng Mayo 2020
Sa gitna ng aking pananalangin
minsa'y sumagi kung maari
itong alaala o gunita ay himayin
upang tukuyin at tuntunin
kailan nga ba nagsimula
tayo natutong manalig at sumandig
sa Panginoong Diyos natin?
Napaka-hirap alamin
simula ng pananampalataya natin
ngunit marahil kung ating tutuusin
bago ang lahat ay nalaman natin
unang naranasan higit sa lahat ay ang pag-ibig.
Ang Diyos ay pag-ibig
at kaya tayo nakapagmamahal
ay dahil una Niya tayong minahal;
kaya nga pag-ibig ang suma total
ng lahat ng pag-iral sapagkat
ito rin ang wika at salita ng Diyos
nang lahat ay kanyang likhain.
Bago nabuo kamalayan natin,
naroon muna karanasan ng pag-ibig
na siyang unang pintig sa atin ay umantig
sa sinapupunan ng ating ina
hanggang tayo ay isilang niya at lumago sa ating pamilya.
Bago tayo maniwala
nauna muna tayong minahal
kaya tayo ay nakapagmahal
at saka nanampalataya;
kung mahihimay man na parang hibla
ng isang tela itong ating buhay
natitiyak ko na sa bawat isa
ang tanging matitira
na panghahawakan niya
ay yaong huling sinulid
na hindi na kayang mapatid
sa atin nagdurugtong, naghahatid bilang magkakapatid.
Kaya palagi po ninyong ipabatid,
Panginoong Diyos ng pag-ibig
sa mga isipan naming makikitid at makalimutin
mga pagkakataon ng iyong bumabalong na pagmamahal
kailan ma'y hindi masasaid
habang bumubuhos sa bawat isa sa amin;
huwag namin itong sarilinin o ipunin
bagkus ipamahagi, ipadama sa kapwa namin.
Itong pag-ibig na ipinadama sa amin
ang siyang maaasahang katibayan
nagpapatunay mayroong Diyos na buhay at umiiral
na sa atin ay dumatal bago ang lahat, sa Kanyang pagmamahal.
Sana ay huwag ninyong masamain
itong aking puna at pansin
sa marami nating kababayan
ngayong panahon ng COVID-19
palaging daing walang makain
ating sinasambit
saan mang bahagi ng mundo sumapit
kapag tayo ay nagigipit.
Hindi naman sa kung ano pa man
pagkain lamang ba ang sadya nating kailangan
na siyang laging pinahahalagahan
kaya naman kadalasan ito ang sanhi
ng ating mga alitan at di pagkakaunawaan?
Anong sakit mapakinggan, malaman na
nag-aagawan, pinag-aawayan
ay pagkain lamang?
Larawan mula sa Google.
Sa Banal na Kasulatan ating matutunghayan
habilin ng Diyos sa ating unang magulang
maari nilang kainin mga munting butil
pati na rin mga bunga ng punong kahoy sa hardin
huwag na huwag lamang nilang kakanin
mahigpit Niyang bilin
bunga ng puno ng karunungan
dahil magiging sanhi ng ikasasawi natin.
Hindi napigilan kanilang tinikman
pinagbabawal na bunga kaya lumuwa mga mata
sa katotohanang lumantad sa kanila na di nakaya
kaya't dating kapwa hubad ay nagdamit na!
Nang pumarito si Jesu-Kristo upang tubusin ang tao
unang tukso na kanyang pinagdaanan sa ilang
sa gitna ng kanyang kagutuman
ay gawing tinapay mga bato upang busugin Kanyang tiyan.
Hindi nalito si Kristo nang sagurtin niya ang diyablo
na hindi lamang sa tinapay nabubuhay ang tao
kungdi sa bawat salitang namumutawi sa bibig ng Diyos;
kaya noong gabing ipagkanulo siya habang kumakain sila,
nangunsap Siya sa mga alagad Niya
habang hawak-hawak ang tinapay na pinaghati-hati
"Tanggapin ninyong lahat ito at kanin
ito ang aking katawan na ihahandog para sa inyo."
Mula noon hanggang ngayon
nakikilala, naaalala natin ang Panginoon
sa hapag ng kanyang piging, sa mesa ng Misa
nang kanyang inangat katayuan at kahulugan
nitong pangkaraniwang gawain natin na kumain:
hindi lamang upang busugin mga tiyan at laman natin
kungdi upang punuin din kamalayan at kaluluwa natin
ng diwa ng piging na mismo tayo ay maging pagkain din!
Larawan ng “Supper at Emmaus” ni Caravaggio mula sa Google.
Nakikila pag-uugali ng tao
kapag nakita paano siyang kumain
sapagkat doon lamang sa mesa ng piging
nawawala mga pagkukunwari natin
nabubunyag tunay nating saloobin
kaya naman sa bawat pagdiriwang natin
palaging mayroon pagkain upang
magkasalu-salo, magkaniig at magkaisa mga kumakain.
Alalahanin si Hudas noong Huling Hapunan
lumisan na kaagad dahil siya ay tumiwalag
di lamang sa hapag kungdi sa kaisahan at
pakikipag-kaibigan kay Jesus at mga kasamahan;
iyon din ang sinasaad sa bawat piging ng mga
dumadalo at hindi dumarating
mga kumakain at nanginginain
kay daming pagkain ngunit makasarili pa rin!
Sa tuwing tayo ay kumakain
laging alalahanin kaisa palagi natin
Diyos na bukal ng lahat ng pagpapala sa atin:
huwag mangangamba o mag-aalinlangan
kung sakali mang tayo ay gutumin
sapagkat hindi iyan ikamamatay natin
kungdi pagkabunsol sa labis na pagkain
lahat-lahat ay inaangkin.
Ang tunay na sarap ng pagkain
nalalasap pa rin
maski tapos nang kumain
kapag nabusog di lamang tiyan
kungdi puso at kalooban;
mga alitan nahuhugasan sa inuman
mapanghahawakan pagsasamahan at pagkakapatiran
upang huwag masabi ninuman na wala silang makain!
lordmychef.com 