Lawiswis Ng Salita ni P. Nicanor F. Lalog II, Ika-02 ng Pebrero 2022 Kapistahan ng Paghahandog kay Jesus sa Templo Malakias 3:1-4 ><}}}}*> Hebreo 2:14-18 ><}}}}*> Lucas 2:22-40
Ngayon ang ika-40 araw mula ng Pasko ng Pagsilang ng Panginoong Hesus sa Bethlehem, Kapistahan ng Paghahandog sa Kanya sa Templo ng kanyang mga magulang na sina Maria at Jose.
Bukod tangi lamang itong salaysay na matatagpuan sa ebanghelyo ni San Lucas sapagkat ibig niyang ipakita noon sa kanyang mga mambabasa at mga taga-sunod na pumarito si Hesus para sa lahat ng tao, hindi lamang sa mga Hudyo.
Una itong pinagdiwang ng mga Kristiyano sa Jerusalem at lumaganap sa Silangan noong taong 500 kung saan ito tinawag sa wikang Griyego na “Ypapante” na ibig sabihi’y ang “Pagtatagpo” nina Hesus at ng dalawang matanda sa templo na sina Simeon at Anna.
Mula Silangan, umabot ang pagdiriwang na ito sa Europa na nakilala bilang kapistahan din ng Paglilinis ni Maria o “Purification of Mary”. Sa France, nagkaroon ng seremonyas ang mga Kristiyano ng pagbabasbas at pagsisindi ng mga kandila bago pumasok ng simbahan bilang pagkilala kay Hesus na tanglaw ng mundo ayon sa pahayag ni Simeon sa templo, “Liwanag itong tatanglaw sa mga Hentil, At magbibigay-karangalan sa iyong bayang Israel” (Luc. 2:32).
Kaya nang makarating sa Roma ang tradisyong ito noong taong 800, ito rin ang ginawang seremonya ni Papa Sergio I kaya tinagurian itong Candelaria (kandila). Makalipas ang mahigit isang libong taon noong 1962 sa Vatican II, ibinalik sa tunay na pangalan ito bilang Kapistahan ng Paghahandog sa Templo ngunit pinanatili ng mga obispo ang tradisyon ng pagbabasbas at pagsisindi ng mga kandila upang ipakita na si Hesus ang tunay na liwanag sa mundo sa aakay sa atin pabalik sa Diyos.
Mahalaga na ating mapagnilayang muli at makita sa panahong ito na si Hesus ang tanging liwanag sa ating buhay na tumatanglaw sa gitna ng maraming artipisyal na mga ilaw, mga ilaw na ang binibigyang liwanag ay mga tao at kung sinu-sinong ibig na maging sikat o ibig kilalanin.
Ito yaong mga artipisyal na ilaw ng mga kamera at media na ang pinakikita o ang tinatampok bilang “highlight” ay mga karangyaan, kapangyarihan, katanyagan at mga kapalaluan sa mundo.
Inaanyayahan tayo ng kapistahang ito na tularan sina Simeon at Anna na inabangan buong buhay nila si Hesus na siyang tunay na liwanag ng ating buhay na dapat din nating hanapin, lapitan at sundan.
May isang tao noon sa Jerusalem, ang pangala’y Simeon. Matapat at malapit sa Diyos ang lalaking ito at naghihintay sa katubusan ng Israel. Sumasakanya ang Espiritu Santo na nagpahayag sa kanya na hindi siya mamamatay hangga’t hindi niya nakikita ang Mesiyas na ipinangako ng Panginoon.
Lucas 2:25-26
Bukod sa tanging si San Lucas lamang ang may kuwento ng tagpong ito, mayroon din siyang ginamit na kataga na hindi ginamit ng sinumang manunulat ng Bagong Tipan o maging ng alin mang aklat sa buong Bibliya.
Ito yung salitang naglalarawan kay Simeon bilang , “malapit sa Diyos” na sa Inggles ay “devout”.
Alam na natin yung salitang “righteous” o “matapat” na ginamit din ni San Mateo upang ilarawan si San Jose bilang taong matuwid o banal na tumutupad sa mga batas at alituntunin ng kanilang relihiyon.
Ngunit iyong “malapit” o “devout” sa Inggles o “deboto” sa pangkaraniwang pananalita, tanging si San Lucas lamang ang gumamit niyon sa buong Bibliya. Apat na ulit niya itong ginamit: minsan sa ebanghelyo na ating napakinggan at tatlong ulit sa ikalawang aklat niyang sinulat, Gawa ng mga Apostol.
Mas maliwanag ito sa Inggles nang tawagin ni San Lukas ang mga Hudyong pumunta sa Jerusalem noong Pentecostes bilang mga “devout Jews” o “mga taong palasamba sa Diyos” (Gawa 2:5); tinawag din niyang mga “devout men” o “mga taong may takot sa Diyos” yaong mga naglibing sa ating unang Martir na si San Esteban (Gawa 8:2); at sa pagsasalaysay ni San Pablo ng kanyang pagbabalik-loob, ginamit na salita muli ni San Lucas sa kanyang kuwento upang ilarawan si Ananias bilang “a devout observer of the law” o “taong may takot sa Diyos” (Gawa 22:12).
Alalaong-baga, para kay San Lucas, ang isang “devout” na tao, o wika nga natin deboto ay isang taong malapit sa Diyos dahil siya ay mayroong takot sa Diyos kaya tumutupad sa Kanyang mga utos! Hindi lamang sila matapat o faithful kungdi mayroong malinis na puso at laging handang tumupad ng buong tapang sa kalooban ng Diyos.
Kaya nga sa ating mga Pinoy, ang deboto ay taong malapit, yaong mayroong matalik na ugnayan sa Diyos at sa kapwa!
Sila yaong mga kaibigang maaasahan, mayroong sariling kusa at hindi naghihintay na pagsabihan pa kung ano ang gagawain. Mayroong sariling-palo katulad nina Simeon at Anna na kusang naghihintay, lumalapit sa Diyos at Panginoon.
Nadadalisay ang ating pagiging malapit sa Diyos sa isang buhay-panalangin na kung saan mayroong disiplina sa pagdarasal na hindi lamang mga salitang inuusal ng bibig kungdi sinasapuso.
Masdan paanong sinabi ni San Lucas sina Simeon at Anna na palaging nasa templo nananalangin. Higit sa lahat, ang pananalangin ay kaisahan sa Diyos kaya nabatid kaagad ng dalawang matanda na dumating na si Hesus sa pag-uudyok sa kanila ng Espiritu Santo.
Katulad din yan ng pagkakaroon ng matalik na kaibigan: palagi kayong nag-uusap, nagbabahaginan at nag-uunawaan kaya mayroong kaisahan.
Ang pagiging malapit sa Diyos o deboto ay hindi lamang pagaalaga at pagkolekta ng mga imahen at aklat dasalan kungdi pumapaloob sa kalooban ng Diyos na siyang sinasabi ni propeta Malakias sa unang pagbasa na biglang darating ang Panginoon sa kanyang templo na siyang ating mga sarili.
Gayun din naman, ang taong malapit sa Diyos palaging malapit sa kapwa, lalo na sa mga maliliit at nahihirapan sa buhay gaya ng mga may-sakit at kapansanan. Pagmasdan paanong kinilala ni Simeon mga magulang ni Hesus sina Maria at Jose. Binigyan niya ng halaga kanyang mga kapwa-tao hindi lamang ang Panginoong Hesus.
Ang tunay na kaibigang matalik ay yaong naglalapit sa atin sa Diyos at kabutihan, hindi kasalanan at kapahamakan. Nakakatagpo natin si Hesus sa ating mga kapwa tao gaya ng sinasabi ng may-akda ng sulat sa mga Hebreo na ating napakinggan.
Higit sa lahat, ang taong malapit sa Diyos o isang deboto ay puno ng tuwa at kagalakan. Damang-dama ang tuwa at galak nina Simeon at Anna nang makatagpo at makalong si Hesus na sa sobrang tuwa nila sila’y handa nang mamatay.
Iyon ang tunay na palatandaan ng malapit at nakatagpo sa Diyos: puno ng tuwa na anuman ang sapitin sa buhay, hindi niya alintana ang mga takot at pangamba, maging kamatayan sapagkat ito ang maghahatid sa tunay na paglapit at pagbuklod sa Ama kay Kristo Hesus. Amen.
lordmychef.com 